Ünal Bolat

Telefon ahizesi elinde kalakalıyor Müdür Beyin... Diyor ki içinden: "Eyvah, şimdi ben bu kızcağıza ne derim? Kızım sen evrak peşinde koştururken, senin yerine atama yapıldı, kusura bakma" diyebilir miyim?.."

"Tabii bizim kız, milli eğitime müracaatını yapıp bekleme aşamasında ama onun öğretmen olması için çalışan biri daha var. Kim mi o? Kim olacak Rabia'ya okulu bitirdiğini haber veren kız arkadaşı. Peki neden?"

"Ezanın yarıda kesildiğini duyan cemaat önce birbirine bakarak ne olduğunu anlamaya çalışmış... Ardından birer ikişer dışarı çıkıp minareye dikmişler gözlerini... İmamı minare şerefesinde göremeyince merak endişeye dönüşmüş..."

"Komutan Ali Usta'ya dönüp anlatmaya başlar: Yıllar önceydi... Ben Hasdal kışlasında görevli muvazzaf bir subaydım. Kış mev-simiydi... Evimin bacasında sorun vardı. Soba yaktığımızda kömür dumanı en ufak bir lodosta içeri doluyordu..."

"Ve o esnada ilginç bir gelişme yaşanır. Komutan araçtan iner. Dikkatli bakışlarla onlara yaklaşır. Herkes bir hata mı yaptık diye merak içindeyken, komutan Ali Usta'ya yönelir. Dikkatlice bakar ve sorar: "Adın Ali Usta mı senin?"

"Bir arkadaşım, yıllar sonra mektup üzerine bir yazı yazmış. Bizim devrelerle ilgili. Duygulandım ve ben de birkaç satır ka-raladım. Derken bu hatıra çıktı. Sizlerle paylaşayım dedim..."

"Bir saat kadar sonra lavaboya gidiyor: "Şu arının soktuğu yere bir bakayım" diyor. Elini boğazına götürdüğünde bir de ne görsün... Boğazında şişlik diye bir şey kalmamış."

"O saatten itibaren de merak, içimi bir kurt gibi kemirmeye başladı. Ben çocuklarımı bilmem mi? Vardı bir şey ama ne? Gözüme uyku girmedi desem yalan olmaz. Sabahı zor ettim. Erkenden kahvaltılarını hazırlamak için kalktığımda beni bekleyen ikinci bir sürprizle karşılaştım... Onlar da uyumamıştı..."

"Yalnızlık Allah'a mahsus derler... Arabada uyuyan kızıma baktım yine dikiz aynasından... Mesuliyet duygusu geldi oturdu yüreğimin horozuna... Bir hissiyat kapladı benliğimi... Duygularım kabardıkça kabarmaya başladı...Bu arada arabayı Ürgüp ile Kayseri arasındaki dik bir dağ yoluna vurmuştum."

"Yol boyu kafam allak bullak... Çantayı bulduğuma seviniyorum. Hem de çok seviniyorum. Ama bir o kadar da bu çantanın bana bu şekilde haber verilişini çözmeye çalışıyorum."

"Bir anda yüreğimden ılık bir şeyler aktı... Şöyle odanın içi hafiften dönüyor gibi oldu. Böylesi durumlarda kontrol edemediğiniz bir telaş yayılıveriyor bedeninize. Elde değil ki..."

"Bu hatırayı yazmak nereden aklıma geldi? TV'de izlerken "Üşüyorum" şiiriyle gönüllerimizi dağlayan Muhsin Yazıcıoğlu, İHA muhabiri İsmail Güneş ve arkadaşlarının dağdaki hallerini düşünürken yıllar önce yaşadıklarım gözümün önüne geldi."

"En hazini o an nasıl ağlıyorum ama... Kayıp giderken aklıma oğlum Necmi gelmişti. Astım hastasıydı. İki haftada bir Erzincan'a götürüyordum. Ben olmazsam o iğneler yapılamaz, oğlumun hali nice olur diye!.."

"Gece saat 02.00... Dışarısı buz kesiyordu. Yerde bir metre kar var. Dağ yolunda sadece ikimiz varız. Bende bir çifte var. Salih Usta'da ise sıkı bir mavzer... Bizi bekleyen maceradan habersiz dağa doğru yürüyoruz..."

"Nasip bu ya askerlik dönüşü Manisa'nın Gümülceli kasabasından evlendim. Kasabaya daha ilk gelirken dikkatimi İhlâs'ın bürosu çekti. Dedim ki: "Adamlara helal olsun. Buraya bile büro açmışlar..."

"Tecrübeyle sabittir; dostumun öngörüleri, doğru çıkar genellikle. İyi de ben onca yıllık mükellefi olduğum vergi dairesinin yolunu bile bilmem... Kaldı ki, tanıdığım biri olsun."

"Düşünüyorum da... Ödenmemiş bir senedim yok, çekim yok... Bankaya kredi kartı borcum yok... Hiç haberim olmadan kim, niçin haciz koysun ki arabamıza? Bir yanlışlık olduğu kesin... Ama ne?.."

"O anne, bir sene sonra aynı sevgiyle kendi kızını bağrına basmış... O kız kim mi? Benmişim... "Bir tanem... Yüce Rabbim seni vererek, bana onu da geri verdi sanki... O kardeşine o kadar çok benziyorsun ki..." diyordu...

"Doğan çocukları ölen genç gelin bu duruma çok üzülür ve gözyaşları içinde dua eder: "Allah'ım ne olur, evlatlarıma ömür ver, onları bağrıma basayım da tek benim canımı al Rabbim. Ne olur Allah'ım bu dualarımı kabul eyle!"

O gün ninem, köyde oyun oynamakta olan oğluna seslenir. Babası eve gelmiştir. Oyunu bırakıp gelmesini ister. Ama çocuk bu. Ha deyince oyundan kopup gelebilir mi?..