Ferda İlhan

1 hafta önce doğum yaptım ve gebelik esnasında aldığım kilolar duruyor. Ayrıca karnım da epey sarkık. Çocuğumu da emziriyorum. Diyet yapabilir miyim? Karnım için korse kullanmamda bir sakınca var mı? (R.Y-Zonguldak)

Kapıyı açtığı zaman ilk gözüne çarpan babasının elinden tutmuş, ürkek, kirpikleri ıslak ve burnu ağlamaktan kızarmış siyah gözlü erkek çocuğu oldu. İrkildi bir anda. Tıpkı Cem'in çocukluğuna benziyordu bu küçük. Geri çekildi toparlanıp...

"Hemen mutfağa koştu. Plastik bardağı çeşmeden doldurdu. Başının örtüsünü düzelterek götürdü içeriye. İki gündür yiyecek bir şeyleri yoktu. Köyden getirdikleri bulgur artık taneyle sayılacak kadar kalmıştı. Patates almıştı bakkaldan borç olarak...

Zehra sabaha kadar uyumamıştı korkudan. Yakup'un artık iflah olmaz düşüncelerinin ne olduğunu bilemiyor ama şüpheleniyordu. Ne yardım isteyecek bir arkadaşı, ne de sığınabileceği bir yakını vardı. O kadar çaresiz hissediyordu ki kendisini...

Mehmet kibar bir tavırla salona girdi. Tam karşısındaki koltukta saçlarının bir kısmı ağarmış, ama henüz genç olduğu belli olan bir kadın vardı. Ufak tefek, ama kararlı ve kişilikli bakışlara sahip, küçücük burnu yüzüne çok yakışan bir kadın. Açık tenliydi...

"Yakup'un isteği doğrultusunda yakın çevresinde bir araştırma yapmıştı. Sonunda bu adresi geçirmişti eline. Amerika'da tahsil görmekte olan biricik oğullarını elim bir trafik kazasında kaybeden orta yaşlı bir karı kocaydı gittiği insanlar. Çok acı çekmişlerdi evlatlarını kaybedince..."

Tuncer korkarak takip etti adamla kadını. Bir kat merdiven daha çıktılar. Kadın koridor boyunca sıralanmış kapılardan ilkini açtı... Karşılıklı iki duvara yataklar konmuştu. Hepsinin üzerinde kendi yaşında, biraz daha büyük biraz daha küçük çocuklar vardı. ...

Tuncer iki polis bir sosyal hizmetler görevlisi ile bindiği arabada arkasına dönüp annesine baktı bir kez daha. Onun uzakta ufacık bir nokta halinde kalmasıyla kendisini yapayalnız hissetti. Korkuyla yanındaki insanları inceledi. Polisler hiç konuşmuyorlardı...

Öğlenden pişirdiği makarna ile bulgur çorbası vardı yemek olarak. Baş örtüsünü bağlayıp sokağa çıktı. İki ekmekle bir tas yoğurt aldı. Yemeklerin yanına ayran yapacaktı. Hem hava sıcaktı, iyi gelirdi, hem de o kadar kuru yemeğin yanında giderdi...

On iki senelik evliydi Önder'le. Her ikisinin de ailesi artık bir torun sahibi olmanın zamanının çoktan gelip geçtiğini her fırsatta söylüyordu genç çiftin dertlerinden habersiz oldukları için... Önder de, Saadet de asla çocuk sahibi olamayacaklarını saklamıştı ailelerinden...

Karşıdan görünen otobüs durağına doğru yürüdü. Yol boyunca içinin acısından derin derin soluk alıp durdu. Kendi başına mücadele ediyordu. Oturup Yakup'la doğru dürüst konuşmanın zamanı gelmişti artık. Hiç tanıyamıyordu kocasını...

"Yine kahveden başlamalıydı işe. Çırak Mehmet!, onun uçan kuştan haberi oluyordu. Adımlarını hızlandırdı. Kahvenin önü ıslaktı. Mehmet hortumla sulamıştı. Sıcaklar bastırınca günde iki, üç defa bu işlemi yapardı dükkan sahipleri. İçeri girdi..."

Kuru öksürüğü yine başlamıştı. Hafif kamburu çıkmıştı sanki. Uzun boyu eğilmişti. Son birkaç ay içinde çökmüştü adeta. Yaşadığı sefil hayat bu hale getirmişti onu. Adımları sakindi. Birden omzuna bir elin dokunduğunu hissederek hızla döndü...

Hemen fırladı genç. Girişin tam karşısındaki paravanayla ayrılmış bölmenin arkasına geçti. Burayı mutfak olarak kullanıyorlardı. Az sonra üzerleri mavi renkli çiçek demetleriyle süslü geniş ağızlı, kulplu bir fincanın içinde dumanı tüten, mis gibi bir kahveyle geldi...

Küçük kız gördüğü ilgiden son derece memnundu. Yüzünde bu mutluluğunu ifade eden yerleşmiş bir tebessüm, hayranlıkla takip ediyordu gözleri yeni annesini. Alınan oyuncaklar o kadar cazipti ki beş yaşındaki minik kızın aklına ne özlemleri, ne de başka bir şey geliyordu...

Duruşma on dakika sürmüştü. Önce şikayetçi olan bakkal konuşmuş, ardından Tuncer'i yakalayan polis memuru, ardından da Tuncer. Sonunda bir sürü şey söylemişti hakim. Hiçbirini anlamamıştı Zehra. Koştu polisin yanına...

İşaret edilen binaya giren çıkan o kadar çoktu ki korktu. Mermer merdivenleri çıkarken dua ediyordu... İçerisi dışarıdan beterdi. Herkeste bir koşuşturma, kimin nereye gittiği bile belli değildi. Hiçbir şey bilmiyordu Zehra. Şaşkın bir şekilde bakındı etrafına...

Yakup cebindeki son kuruşa kadar kaybetmiş, zil zurna sarhoş bir halde sallanarak çıktı yokuşu. Ayakta duramıyor, bir adımı zorlukla attıktan sonra iki üç adım yan tarafa yalpalıyor, önüne çıkan bir çakıl taşına bile bassa yere kapaklanıyordu...

Zehra'nın adresi alındı. Ertesi sabah saat dokuzda Konak'ta, adliye binasında olması söylendi. Tuncer geceyi karakolda geçirecekti. Komiserin yapabilecek hiçbir şeyi yoktu. Hüsamettin artık yapacakları bir şey olmadığını anlayınca usulca dokundu kadının omzuna..

Loş, soğuk ve bulanık bir yerdi içerisi. Duvarlar yarıya kadar bordo, yarıdan tavana kadar açık krem rengi yağlı boya ile boyanmıştı. Yerler taştı... Hayatında ilk defa giriyordu böyle bir yere. İçini çekti Zehra...