Hanefi Söztutan

Sinan'ın ailesi hastaneden gittikten sonra Sevgi bir müddet olanları düşündü.

Hastanenin bahçesinde Şeyma ile Yalçın'ı konuşurken gören Sevgi'nin başından kaynar sular dökülmüştü. Tatlı bir rüya kâbusa dönmek üzereydi. Bugüne kadar kendisine en fazla yakınlık gösteren Şeyma, kim bilir şimdi nasıl davranacaktı. Dizlerinin titrediğini hissetti.

Mümtaz Bey refakatçi kanepesinde Sevgi'nin aldığı gazeteye göz atıyor, diğerleri de Sinan'ın baş ucunda bir iyileşme belirtisi bekliyordu.

Hastane odasına giren Sinan'ın ailesi, iki kızın çekişmesinden habersiz, doğruca Sinan'ın yanına gidip etrafını sardılar. Sevgi; -Hoş geldiniz anneciğim, diye onları karşıladı.

Sinan'ın başucunda oturan Sevgi, hayal dünyasında konuşmaya dalmışken, arkasından gelen sesle irkilerek geriye dönüp baktı. Hemşire, elinde tansiyon aletiyle yatağın ayak ucunda dikiliyor, tebessümle kendisini dinliyordu.

Şeyma'nın "Yengem arıyor" sözü ile heyecanlanan Nebahat Hanım ile Mümtaz Bey, merakla yerlerinden kalkıp telefonla konuşan kızlarının yanına geldiler. -Alo yenge? Günaydın yengeciğim. Hayırlı haberlerin vardır inşallah...

Sinan'ın yattığı odanın kapısı yavaşça açıldı ve Sevgi başını uzatıp içeri baktı. Sinan uyanıktı. İçeri girip kapıyı kapadı. Kucağındaki eşyaları koltuğun üzerine bırakıp, yatağın başucuna geçti. Sinan boşluğa bakıyordu. -Merhaba...

Yoğun bakım servisinin kapısını açan Pınar Hemşire, Sevgi'yi uyardı: -Sadece bir dakika. Nöbetçi doktor her an gelebilir. Beni zor durumda bırakma olur mu? -Tamam. Hemşire kapının dışında kaldı. İçeri giren Sevgi, usulca Sinan'a doğru yaklaştı. Kalp atışlarını gösteren makinenin çıkardığı "dıt, dıt" sesinden başka ses yoktu.

Saat gece yarısını geçmiş, hastaneye derin bir sessizlik hakim olmuştu. Sevgi, hemşire odasındaki koltukta dalgın bir halde çekirdek çitliyor, Yalçın'ın söylediklerini düşünüyordu.

Sevgi, düşürdüğü çekirdek paketlerini yerden toplayarak Yalçın'ı tersledi: -Ne oyunu be, neler saçmalıyorsun sen? -Her şeyi biliyorum, dedi Yalçın. Boşuna saklama. Hikmet Amcaya söylediklerini duydum. Kaza geçiren adamın ailesine çok güzel bir hikâye anlatmışsın. Ama istersen bütün bildiklerimi unutabilirim.

Sevgi, Sinan'ın ailesini hastanenin bahçesine kadar uğurladı. Az sonra hastanede Sinan'ın tek "yakını" olarak kalacak olmanın heyecanını şimdiden yüreğinde hissediyordu. -Haydi kızım, hoşça kal! dedi Nebahat Hanım. Eğer Sinan uyanır da bir şey söylerse mutlaka beni ara. -Güle güle anneciğim. Elbette ararım. Fakat...

Mümtaz Bey, Nebahat Hanım ve Şeyma, yoğun bakım ünitesinin camından içeride yatmakta olan Sinan'a bakıyordu. Onu kazadan sonra ilk defa görüyorlardı. Koluna serum takılıydı ve başında bandaj vardı. Yüzü biraz şişmişti. Bağlı olduğu cihazda kalp atışları görülüyordu. Onu böyle görmek Nebahat Hanımın anne yüreğini sızlatmıştı.

Sevgi valizini hazırlarken Hikmet Amca kara kara düşünüyordu. -Çılgınlık bu senin yaptığın, diye söylendi. Bu sevda yüzünden güzelim işinden de olacaksın. -Eğer hâlâ kovulmamışsam gidip birkaç gün izin alacağım şimdi, diye güldü Sevgi. Kemal abi anlayışlı biri, beni kırmaz.

O sabah Nebahat Hanımla kızı Şeyma hastaneye gitmek üzere hazırlanırken, yanlarına gelen Sevgi onlardan önce çıkmak için müsaade istedi:

Şeyma, tebessümle Sevgi'ye bakarak; -Ağabeyim seni ailemize kazandırmakla harika bir iş yapmış yenge, dedi. Sonra oturduğu sandalyeden kalkarak Sevgi'nin elini tutup çekercesine yürüttü: -Haydi yukarı çıkalım! Evini merak etmiyor musun? -Aslında meraktan ölüyorum!

Şeyma'nın elbiselerinden giymiş olan Sevgi, mutfaktaki yemek masasında trans halinde çekirdek çitliyor, karşısındaki sandalyede oturan Nebahat Hanım ise, şüpheli bakışlarıyla Sevgi'nin ruh halini okumaya çalışıyordu. Kızın gözlerinin dolu dolu olduğunu görünce dayanamadı ve ikaz etti:

Bornozlu olarak banyodan çıkan Sevgi, günün stresini ve yorgunluğunu üzerinden atmış olmanın rahatlığı ile salona yaklaşırken, duyduğu ses üzerine olduğu yerde kalakaldı. Nebahat Hanım telefonda konuşuyordu: -Mümtaz sen neler söylüyorsun? Kız bizimle eve geldi ya... Yok, şimdi banyoda... Sevgi şok bir halde duvara yaslanarak içeriyi dinlemeye devam etti:

Taksi gittikten sonra Sevgi, Şeyma ve annesiyle birlikte evin bahçesine girdi. Bol çiçekli ve ağaçlı bir bahçeydi. Yolun iki kenarında sıralı güllerle merdivenin iki yanında dizili saksılardaki fesleğenlerin kokuları birbirine karışıyordu.

Doktor, zor bir işi başarmış olmanın gururuyla başını salladı. -Ameliyat başarılı geçti. Beyinde hasar var, ancak hayati tehlikeyi atlattı sayılır. Nebahat Hanım ağlamaklı söylendi: -Hayati tehlike mi?... Yani, o kadar kötü mü oğlumun durumu? -Daha da kötü olabilirdi, dedi doktor.

Hande, Çetin'den ayrıldığında vakit öğleyi bir hayli geçmişti. Sıkkın bir şekilde Yıldız'dan Beşiktaş'a doğru inerken, hâlâ Sinan'ın duyarsızlığını düşünüyor, sebebini çözmeye çalışıyordu. Sabahleyin telefonda biraz tartışmışlardı. Hande emrivaki yaparak ailesiyle tanışmak ve bu ilişkinin adını koymak için İzmir'den gelmiş, Sinan ise işlerinin yoğun olduğunu öne sürerek kendisini sıkboğaz etmemesini söylemişti.