İsmail Kapan

Sizler bu satırları okurken; seçim sandıklarının kurulmasına 72 saatten daha az bir zaman kalmış olacak. Şimdiye dek, o kadar çok ve çeşitli tahminler yayınlandı ki; pek çok vatandaşın bundan ötürü kafası karıştı.

22 Temmuz seçimleri dolayısıyla bir kere daha görüldü ki, en kalabalık mitinglerin yapıldığı ülke Türkiye!.. Herhalde bu konuda bizimle yarışacak başka memleket de yoktur. Peki meydanları nasıl okumak lazım? Mitinglerdeki kalabalık, partilerin sandıkta göstereceği başarıyı hangi oranda gösterir? Diğer taraftan, sosyolojik ve psikolojik açıdan; meydanların görüntüsünü nasıl analiz etmek gerekir? Çünkü miting meydanlarının kendi dili var...

MHP Genel Başkanı Sayın Devlet Bahçeli, parti liderliğine geldiği ilk günden itibaren, birçok yönden mevkidaşlarından daha değişik görüntü vermeye başlamıştı. Bu görüntüye bakılarak, Bahçeli'nin "klasik siyasetçi tipi"nden farklı olacağı kanaatine varmıştım doğrusu. Ama geçen zaman içinde bu konuda epeyce yanıldığımı anladım...

Yine Çankaya meselesi ve yine toplumu yoran ve geren bir tartışma... Bu tartışmanın ta baştan beri ısrarlı uygulayıcısı ise Sayın Deniz Baykal!.. Bu köşenin müdavimleri çok iyi hatırlayacaktır. Daha önce de defaatle hatırlattık. 3 Kasım 2002 seçimlerinin hemen ertesinde; "Bu Meclis Cumhurbaşkanını seçmemelidir..." diyerek, Cumhurbaşkanlığı seçimlerine daha dört yılı aşkın zaman varken, tartışmayı başlatan ve bunun üzerinden büyük bir gerilim devşirmeyi başaran; CHP liderinden başkası değildir. İnanmayanlar varsa Baykal'ın konuşma kayıtlarına bakabilir...

İzin dönüşü yazıya giriş yapmak hayli zor oluyor... Çünkü bu köşenin izinde geçirdiği günlerde, epeyce gelişme yaşandı. Bunların hepsini bir yazıda ele almak, elbette mümkün değil. Onun için de, mecburen konuları kendimizce sıraya koyacağız. Böylece gecikmeli de olsa, önemli meseleler hakkındaki görüşlerimizi buradan sizlere aksettirmeye çalışacağız.

Haber ne kadar da rahatsız edici; Washington'daki Hudson Enstitüsü, benzerleri olan düzinelerce think tank kurtuluşunun yaptığı gibi; Türkiye'yi konu alan bir "Beyin Jimnastiği" yahut "Beyin Fırtınası" toplantısı düzenlemiş ve bu toplantıda; Türkiye tarafından Kuzey Irak'a yapılabilecek muhtemel bir askeri harekatın, Amerika ile olan ilişkilerine nasıl bir etki yapacağı konusu tartışılmış...

CHP Genel Başkanı Deniz Baykal; "Terörle mücadelenin önündeki en büyük engel Başbakan Tayyip Erdoğan'dır..." diyor. İşte bu zihniyet ve bu yaklaşım, aslında çeyrek asırdan beri, terörle mücadelede niçin köklü ve kalıcı bir başarı sağlanamadığını ortaya koyuyor!.. Yıllardır çeşitli siyasi partilerin yöneticileri, taraftarları; bu şekilde hep karşı tarafı, yani muhalif görüşteki politikacıları itham etmekten öteye, ciddi bir görüş ve fikir ortaya koymamıştır. Daima işin kolayına kaçan siyasetçiler, ya hamaset yapıp vatandaşın duygularını kabartmaya çalışmış veya başkalarını suçlayarak, kendi sorumluluğunu dikkatlerden kaçırmaya yeltenmiştir.

Başbakan Tayyip Erdoğan, önceki gün Burdur'da yaptığı konuşmada; "Hiç kimse, şehit cenazeleri üzerinden siyaset yapmamalıdır..." diyordu. Çok doğru, çok önemli bir uyarı. Ancak bu uyarıya acaba "herkes" kulak veriyor mu? Şehit cenazelerinin manevi havasına hiç de yakışmayan çirkin davranışlara, atılan tuhaf sloganlara baktığımızda; maalesef bu soruya olumlu cevap veremiyoruz!..

Bölücü terör örgütünün özellikle propaganda çalışmalarında; en fazla kullandığı malzemelerden biri de, 12 Eylül 1980 ihtilalinden sonra, Milli Güvenlik Konseyi'nin çıkartmış olduğu, Kürtçe konuşma yasağı ile ilgili karar olmuştur. Tatbikatı zaten mümkün olmayan bu saçma sapan karar; daha sonra iptal edilmiş olmasına rağmen, terör örgütü tarafından sürekli olarak istismar edilmiş ve yurt dışında da bölücülere destek veren mahfiller tarafından olabildiğince kullanılmıştır...

Aday listelerinin siyasi arenada kaldırdığı toz bulutları, yavaş yavaş çekiliyor. Kızanlar -küsenler, darılanlar-kırılanlar, çekilenler ve partilerdeki görevlerinden dahi istifa edenler...

Son günlerde partiler arasında yaşanan yoğun trafik ve gölgeli transferler; siyasetin sevimsiz yüzünü bir kere daha ortaya koydu. Günlerce ala-i vala ile yapılan birleşme merasimleri, çekilen vatanseverlik nutukları, güya herkesin hazır olduğu fedakarlıklar vs...

Kuzey Irak konusunda devam eden spekülasyonlar, insanı gerçekten hayrete düşürüyor... Bir ülkenin güvenliği ve stratejik menfaatleriyle ilgili bir meselede böylesine ulu orta ve hesapsız konuşmak; bu derece ölçüsüz ve çala kalem yazıp çizmek, ne devlet geleneği ile; ne de milliyetçilik ve vatanseverlikle bağdaştırılabilir.

Beklentilerini hep olağanüstü şartlara göre kurgulayanlar, ortaya korku salarak belli ölçüde sonuç almaya çalışır... Türkiye'de, özellikle 1960 darbesinden sonra; ara rejimlerde bakanlık vs. görevleri üstlenenler ve de bunlara özenenler; her dönemde böyle bir fırsatı kollar hale gelmiştir. Normal demokratik düzende, hiçbir zaman halktan temsil görevi alamayan, dolayısıyla da iktidar yüzü göremeyen siyasetçilerin bu hastalığı, demokrasinin gelişmesine sürekli olarak ket vurmuştur. En son 28 Şubat döneminde, ara rejim taifesi bayağı umutlanmış, o anaforda bir post kapabilir miyim hevesiyle stratejik kapıları sabah akşam gözetlemişti!..

AK Parti iktidarı, muhalefet kanadının ve bir kısım medyanın iddialarının aksine; dört buçuk yıl boyunca, siyasi ortamın gerginleşmemesi için gerekli dikkat ve hassasiyeti hep gösterdi. Mesela Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer'in; adeta muhalefet partisi görüntüsü veren tavırlarına rağmen, kendisine karşı dişe dokunur bir tepki dahi göstermedi. Oysa rahmetli Turgut Özal'ın Çankaya'da bulunduğu yıllarda; Süleyman Demirel'in ona karşı yürüttüğü amansız politikaları hatırlayalım...

Türkiye'deki kadar olayları ajite eden ve her daim öküz altında buzağı arayan bir başka medya zor bulunur herhalde...

Terör her zaman kalleşçe vurur. İnsani tarafı bulunmadığı için, daima gaddarca, acımasızca ve genellikle savunmasız insanları hedef alır. İşte son örneği Ankara Ulus semtindeki alçakça saldırıdır. Orada o saatte büyük çoğunluğu işinden evine giden, yahut günlük ihtiyaçlarını temin için uğraşan onlarca insan, hain saldırıya hedef oldu. Altı tane masum insan hayatını kaybetti. Yaralananların içinde yabancı uyruklu kişiler de var. Ankara'da düzenlenen silah fuarına katılmak üzere Pakistan'dan gelmişler... Düşünün; hedefi, maksadı, sebep ve saikinin ne olduğu, en azından tahmin edilen bir terörist saldırıya; misafir olarak bu topraklarda bulunan bir dost ülke vatandaşları, Pakistanlı turistler de maruz kalıyor ve yaralanıyor.

Türkiye'de gençlerin ortaya koyduğu siyasal tepki daima etkili olmuştur... Son zamanlarda Dokuzuncu Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel'e karşı yoğunlaşan bir gençlik tepkisi var. Tepkilerin mahiyeti farklı olsa da, hedefin tek olması değerlendirilmesi gereken bir nokta. Bir müddet önce, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesinde laiklik üzerine bir konuşma yapmaya çalışan Demirel; gençler tarafından "Sen değil misin bu ülkede en fazla İmam Hatip Liselerini biz açtık diye övünen?!" şeklinde şiddetli bir protestoya uğramıştı. Yıllarca miting meydanlarında ve meclis kürsülerinde durumu kontrol altında tutabilen Sayın Demirel, bütün siyasi tecrübesine rağmen, gençlerin protestosunu sonlandıramadı ve çaresiz kendi konuşmasını yarıda kesmek zorunda kaldı. Önceki gün Demirel yine benzeri bir hadise yaşadı. Bu defa İstanbul'daki Bilgi üniversitesinde...

İngiltere Başbakanı Tony Blair, görevi halefine devretmeden önce son olarak sürpriz şekilde gerçekleştirdiği Irak ziyaretinde dahi; işgal politikasını savunmaya devam etti. Başından beri ne pahasına olursa olsun, ABD Başkanı Bush'un yanında yer alan Blair, bu tutumundan dolayı ülkesinde büyük prestij kaybına uğradı ve bu yüzden de, herhalde planladığı tarihten önce koltuğunu boşaltmak zorunda kaldı. Ancak gelinen noktada, Bush ve ekibinin Irak politikalarına; Amerika'da ve hatta Cumhuriyetçi Parti içinde çok şiddetli reaksiyon gösterilirken, başbakanlığının son demlerinde bile ona destek vermeye özen gösteren Blair'in; hangi düşünce ve hesaplarla olursa olsun bu şekilde bir tavır sergilemesi dikkat çekicidir.

Anayasanın, "Cumhurbaşkanı... .. yedi yıllık süre için seçilir." diyen 101. madde hükmüne göre, A. Necdet Sezer'in görev süresi 16 Mayıs 2007 tarihinde doldu. Bu tarihte Sayın Sezer'in Çankaya Köşkünden ayrılması gerektiğini, daha önce bu köşede belirtmiştik. Sadece biz değil, pek çok hukukçu ve yazar aynı şekilde görüş bildirdi. Ancak Sezer, kendi yorumuyla ve defakto olarak, Çankaya'da oturmaya devam ediyor.

Son bir ay zarfında, kamuoyu iç siyaset konularındaki hızlı gelişmeler sebebiyle, herhalde gereğinden çok fazla içe kapandı. Kilitlenen Cumhurbaşkanlığı seçimi, tartışmalı mitingler ve nihayet beklenenden çok önce gelip çatan genel seçimlerle ilgili hareketlilik...