Prof. Dr. İsmail Kaya

Mesleğimin gerektirdiği kadar okuduğumu sanmıyor, ayda üç-dört kitapla kendimi avutuyorum. "Beni al!" diyen kitapları alır, bunlardan "Beni başkalarına da okut!" diyen çıkarsa, ilgililerine bahsederim.

Konforu düşünebiliyor musunuz? Gün henüz ağarmamış. Kapıyı açıyorsunuz, kapının kulpuna dikkatle iliştirilmiş bir gazete orada sizi bekliyor. Sessiz ve masum. Hem de her gün, hiç aksamadan, hiç şaşmadan, hep aynı saatte.

Üniversiteler cübbeli törenlerle bir bir açılıyor. Rektörler "devlet daha fazla kaynak aktarsın" diyerek para, yaka paça sürüklenen protestocular ise "parasız üniversite" istiyor.

Bugün, 27 Eylül, Dünya Turizm Günü. Türkiye, kaplıcalarıyla dünya turizminden misli misli pay alabilecek potansiyele sahip. Ama, bu potansiyel kendiliğinden harekete geçmiyor. Tesis, işin ilk adımı. Müşteri/misafirleri memnun ve hatta mest edecek bir işletmecilik ise işin olmazsa olmazı.

Şir yandan, yer kabuğundaki çatlaklarının yol açtığı depremlerle dertlenirken, bir yandan da, bu çatlakların arasından süzülüp gelen sıcak suların keyfini sürüyoruz. Korku ve ümit, hüzün ve sevinç iç içe.

Öğrencisi, velisi, yakını derken, 70 milyon nüfusun yarısı günlerdir okul işleriyle meşgul. Bu yazı, yeni ders yılının başlaması münasebetiyle kaleme alındı. Lütfen okuyunuz.

Bundan yirmi yıl kadar önce ilk kişisel bilgisayarımla tanıştığımda ekran, bana, içine düşünce bir daha çıkamayacağım hissi veren dipsiz bir kuyu gibi görünmüştü. Çok geçmedi, kişisel bilgisayarlar hayatımızın ayrılmaz bir parçası oluverdi.

Pazarlama harcama ve harcatmayla yakından ilgili. Kimin parasını nereye ve kime harcayacağımızı kim tayin ediyor? Masum görünen, ancak çok çarpıcı sonuçlara yol açabilen bir soru bu.

İş dünyasını kurtlar sofrası olarak görenler dünyada çok var. Kuzuların sesi pek çıkmadığından, kurtluk kural, kuzuluk istisna oluyor.

Olimpiyatlar, bir nevi fuar. Ülkeler ve uluslar görücüye çıkıyor. Güçlerini gösteriyorlar. Olimpiyatlar, ülkelerin sembolik olarak yarıştıkları büyük bir arena.

Bazı gençler turfandayı hiç duymamıştır. Ne ilki, ne sonu, artık turfanda diye bir şey kalmadı. Pazarlama sayesinde, hemen her sebzeyi ve meyveyi yılın her mevsiminde bulup yiyebiliyoruz.

Bugünlerde bir milyon civarında ailede bir seçim telaşı yaşanıyor. Hangi üniversiteyi, hangi fakülteyi, hangi okulu seçmeli? Hangi mesleğe yönelmeli?

Sıcak yaz günlerinde daha sık arıyoruz. Şöyle, buz gibi, köpüklü bir ayrana, hele bir dostumuz ikram etmişse, kolay kolay hayır diyemiyoruz.

Her yıl, onbeş-yirmi kadar yüksek lisans öğrencisiyle, "iş kurma egzersizi" yaparız.

Bir insanın ömrü ne kadar uzunsa, "tarihe şahitlik etme" ihtimali de o derece yüksek oluyor. Geçen hafta, milletçe böyle bir olaya topluca "şahit olduk".

Bugünlerde NATO toplantısı trafiğinden uzak olmak için bir kısım esnaf ve İstanbullu tatile çıkmış. Milyonlarca aileyi etkileyen giriş sınavları bitti. Okullar kapandı. Eh, sıcaklar da başladı. Şimdi artık tatil ve yazlık zamanıdır.

Bu sayfadaki "Otomotiv Dünyası" köşesiyle komşuluğumuz aylardır devam ediyor. Daha fazla "eşeklik etmemek" için bir otomotiv yazısı yazalım.

Bu hafta yaklaşık iki milyon gencimiz ve yakınları üniversite giriş sınavına kilitlenmiş durumdalar.

Pazardan ne alayım?" sorusu çoğumuzun ya dilindedir, ya da zihninde. Haftada bir sorulur. Seveni kadar hoşlanmayanı da var ama, semt pazarları, maalesef hayatın bir parçası.

Aylardır otomotiv sektöründe satışlar rekor üstüne rekor kırıyordu. Bir tarihte hükümet karar almış, fiyatlarda 3-4 milyara ulaşan ucuzlama anlamına gelen hurda araç indirimini başlatmış idi.