Ragıp Karadayı

"Bu hareketleri benim önümü daha da açmama sebep oldu. Babamın bu yaptıklarımıza gülüp geçmesi bana cesaret verdi..."

Gecenin köründe yine Nefise Doktor'um, diğer bir ifadeyle bir ilim ve de gönül ehli imdadıma yetişmişti.

"Beni azgın dalgaların içine sen attın! Şimdi de 'Nasıl kurtulursan kurtul' modundasın!.."

Bir kadın komşumuz vardı. Duydum ki Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesine yatırılmış. Çok üzülmüştüm!

Bu arada ikinci çocuğumuz da dünyaya geldi. Artık acı tatlı hatıralarla dolu; bir kızı, bir oğlu olan orta yaş bir aileydik.

Nihayet korktuğumuz başımıza geldi. Pek emek verdiğimiz, itinayla seçip aldığımız yuvamızı elimizden aldılar!..

Kocam artık evi umursamaz oldu... Şüphem zirve yapmaya başlamıştı. “Aldatıyor muydu?” diye araştırmaya başladım. 

Bitirimlerin müdavimi hızlı bir gençlik dönemim oldu çevremin tesiriyle, aklıma geldikçe yüzüm kızarıyor!..

"Tanju Beyle aranızda neler var bilemem? Bildiğim tek şey; huzur ve saadeti yakalayamamanız..."

"Maşallah, sizin anlama kabiliyetiniz yüksek. Hani derler ya 'Arife tarif gerekmez' diye..."

Kötü arkadaşlara tek başına direnen aklımın amansız mücadelesi daha ne kadar sürecek ve beni ne kadar hırpalayacaktı?

Bu yaz başlangıcının sabahı, çivit mavisi semasının bulutsuz ve güneşli gününde, memleketin her tarafı capcanlı ve çimen kokuyordu. 

"Korkudan mı, yoksa ümitlerimin yeniden yeşereceğine inancımdan mı ne durduğum yerde titriyor, ürperiyorum?"

"Yeteri kadar süründük! Haydi yükseklere çıkalım, mesala bulutlara Tanju. Hayallerimde değil hakikatte çıkalım..."

"Yazdıklarımı dikkatlice oku, ne demek istediklerimi anlamaya çalış. Bu söylediklerimde yanlış yolda mıyım, yanılıyor muyum?"

Evimde mobilyalarla uyumlu halılar, masa sandalye ve daha nice eşyanın, yalnızlığımızı örtebileceğini düşünüyordum!..

Acımı ve gözyaşlarımı çocuğa göstermeden bir mektup yazdım. Ben mektup diyeyim siz hissiyatımı kâğıtlara dökme deyin.

Mahalle baskısı ve başka sebeplerden dolayı ev almaya karar verdik. İşte bundan sonra olanlar oldu!..

Nefise Naz ismini verdiğimiz sevimli ve de bir o kadar yaramaz kızımız, mobilyalardan evin içinde yol bulup geçemiyordu. 

Zavallı Tanju ne diyor, ne istiyordumsa, hiç itiraz etmeden kabul ediyordu. Pes etmiş, sanki itiraz etme melekesini kaybetmişti.