Ragıp Karadayı

Hürmet, muhabbet ve ebeveynlere tam itimadın hâkim olduğu hissiyat ise hiçbir şeye benzetilemiyordu.

"Benim askerliğim, talebelik senelerim parasızlıkla geçti. Elhamdülillah, hiç şikâyetçi olmadım ama ne demek olduğunu bilirim."

Yemekhaneye giden merdivenlerde talebelerin toplandıklarını gördüklerinde bilirlerdi ki o gün posta gelmiştir...

Yatılı imtihanın neticesini öğrenmek için sanki bütün veliler, çocuklar işi gücü bırakmış oraya üşüşmüştü.

Nineciğimin titrek eliyle işaret ettiği tarafa baktım. Annemin yüzü sapsarı kesilmiş. Öyle düşünceli düşünceli geliyordu.

Sütpınar’ın yanı başındaki harmanlarda hummalı bir koşuşturma vardı. Sanki seferberlik ilân edilmiş gibiydi. 

"Ele demekle geçiştiremezsin Abla! Nermin de pek fena, çok sıkıştırdım ama ser veriyor sır vermiyor!"

Neden sonra Hayriye Hanım, yeniden başını çevirip ev sahibesi Sultan Ablaya baktı.

Doğup büyüdüğü köyle şimdi hayat mücadelesi verdiği köyün arasına aşılması zor bir duvar gibi yükseliyordu.

Münir Dayıların hane halkı, eski aile dostlarını bekliyorlardı. Hayriye Hanım ile Naciye Ablayı evin kızı Nermin, kapıda karşıladı.

"Maşallah, ateş gibi bir çocuk! Bir evi ver, çekip çevirir evvel Allah! Sanki büyümüş de küçülmüş. Bu yaşta her iş elinden geliyor..."

"Aklıma geldi anlattım, 'kıssadan hisse' kabilinden Hayriye Hanım! Bir baba, evladını hiç ateşe atar mı?.."

"İyi kötü insan sarrafıyım! Bu kızcağız kaçırılmaz! Hem şimdi yaşları küçük olsa da bir söz yapılır aileler arasında..."

Edeple başını eğip sustuğunda gökyüzünden yakılmış karanfiller dökülüyor sandı. Aklına ne geldiyse, sadece susuyordu...

Erzurum’a yakın bir yerde yatsı namazını eda ettikten sonra Hacı Lütfü Hoca, otobüsüne döndü...

Edebe mugayir, nahoş bir şey olmasın diye Lütfü Hoca, gümrük memurlarından önce davrandı!..

İnsan boyunu aşan çay yığınları, uçmaya hazır karasineklerin üst üste yığılmış hâli gibi görünüyordu!..

Şirin Anadolu’nun temiz ve serin, misk-i amber kokan havasını getiren seher yeli, uzun yoldan gelen hacıları selâmlayarak karşılıyordu sanki.

Mendiliyle yüzünün terlerini silen Hacı Lütfü Hoca, neden sonra başını kaldırıp otobüse baktı. Hacıların çoğu binmişti. 

"İşportacının peşine takıldım. O gitti, ben gittim... Birkaç sokak geçince, adamdan şüphelenmeye başladım!"