Resul İzmirli

Bay Mat­sus­hi­ta ufak te­fek, mah­zun ba­kış­lı mü­te­va­zı bir adam. Sa­de­ce fo­toğ­ra­fı­nı gör­se­niz "Bu zat mı kos­ko­ca Mat­sus­hi­ta Elek­tri­ğin ku­ru­cu­su ve Pa­na­so­nic Mar­ka­sı­nın ba­ba­sı?" der­si­niz.

Ne ka­dar ba­tı kül­tü­rüy­le ye­tiş­ti­ril­miş ol­sak da, gen­le­ri­mi­ze yer­leş­miş (ha­di do­ğu di­ye­lim de kim­se­nin ca­nı sı­kıl­ma­sın) do­ğu kül­tü­rün­den de et­ki­len­di­ği­miz ma­lum.

On do­kuz yıl ön­ce İs­tan­bu­l'­a gel­di­ğim­de çi­çek­li yol ve par­tel­ler sa­de­ce Sul­ta­nah­met Mey­da­nın­da var­dı ve bü­tün par­tel­le­re "lüt­fen çi­çek­le­re do­kun­ma­ya­nı­z" vs. tar­zın­da ikaz lev­ha­la­rı ça­kı­lı idi.

İzmir'in sonbaharında on gün geçirdim. Her sohbetin konusu "kriz" olunca, pek tadını çıkaramadım desem yeridir. Ancak millet olarak krizin ne demek olduğunu krizde dayanışmanın ne kadar önemli olduğunu ve de "bilgi"nin krize dayanıklı olabilmek açısından ne kadar stratejik olduğunu daha bir kavradım, anladım...

Yönetim biliminde "simulation" "benzeştirme" çok kullanılan bir alettir. Çok değişik sistemleri yönetim süreciyle benzeştirmek önemli ipuçları verir.

Özallı yıllar... Rahmetli liberal ekonomik sistemin yapı taşlarını millete anlatmaya ve de sistemi kurmaya çabalıyor. On yıllar boyu kabuğuna çekilmiş ekonomik bir modele alışmış Türkiye için "değişim" gerçekten zor bir "süreç". Bankalar, krediler, senetler, çekler, hepsi büyük ölçüde yeni aletler.

İnsanoğlu yeryüzünde var olduğundan beri yaşlılar "Ah bizim zamanlarımız!" demiş durmuş olmalılar. Gerçekten insan beyni bazı "beyincilerin" iddiasına göre yüzde bir ya da iki oranında kullanılmakta ve asırlar boyu her gün yeniliklere imza atagelmektedir. Yanisi "değişim" denilen olay hiç durmadan devam etmektedir.

Alaşehirliyiz malum, baba tarafından. Bizim hiç bağımız olmadı. Ama bağı olan tanıdıklarıma misafir olarak "üzüm bağı"nın o muhteşem kokularına ve lezzetlerine aşinalığımız vardır. "Bağ" sabah, öğle, akşam, gece apayrı kokularla sarar insanı. Kokuyu tarif etmek mümkün değil tabii, yaşamak lazım.

Babanın dükkanından bahsetmiyorsun demiyor mu insanlar, emin olun bayağı bozulmaya başladım.

Yıllardır bendeniz de herkes gibi memlekette olan biteni takip ediyorum. Son yirmi yılın siyaset sahnesinden inmeyen motiflerinden biri de Sayın Deniz Baykal'dır.

Almanya'da doktoramı bitirmişim. Eteklerim zil çalıyor. Ülkeme dönüyorum, tarım ve esnaf kooperatifçiliğinin vatanında öğrendiklerimi aktaracağım, bu konuda araştırmalar yapacağım, enerjim var, bilgim var, meselenin özünü kavramışım.

Ne olacak bu memleketin hali?" seanslarında her zaman üç konuyu gündeme getirmeye çalışırım. 1- Bu memlekette sosyoloji bilimi çok zayıftır.

Dayılarımdan bir tanesini altmışlı yıllarda "Alamanya"ya kaptırmıştık. İlk günlerde yaşadıkları çok enteresandır gurbetçilerin. Her katında plastik olan tost peynirini kesmeye çalışan mı, hazmı kolay olsun diye "ekşitilmiş sütü" alıp "bozuk süt satıyorlar burada da yahu" diye mırıldananı mı, parmağı ile işaret edip "ein kilo bundan" dediği zaman "Banane?" diye soran manava "bana ne ne demek arkadaş. Bu dükkan senin değil mi? Ver şuradan bir kilo muz" diye bağırıp çağıranı mı, ne ararsan var. Malum "banane" Almanca'da muz demek...

Kim "Ben bu dünyanın işini bitirdim, öylece gidiyorum" dese inanmam, bu dünyanın işleri bitmiyor. Son günlerde evin plastik doğramaları yenilendi.

Daha! Daha... Daha çok, daha hızlı, daha büyük... Yıllardır dünyayı kasıp kavuran bu anlayış her şeyi berbat etti. Çevre bazı bilim adamlarına göre telafisi zor bir şekilde tahrip edildi. İnsan telafisi zor bir şekilde "aşırı tüketim"e alıştırıldı.

Bir şirket düşünün; şirketin niçin kurulduğu, gelecekte nereye varmak istediği, bunu nasıl gerçekleştireceği belli değildir, şirketin yöneticisinin kim olduğu kesin olarak bilinmemekte, genel müdürün çalışma arkadaşlarıyla kafa yorarak aldığı kararlar, "aslında ben işleri gençlere devrettim" diyen patron tarafından engellenmekte, hatta bazı durumlarda patronun hanımının dediği bile geçerli olmaktadır, üstelik patron sert, yanına yaklaşılmaz, asık suratlı birisidir, özellikle orta kademe yöneticileri kendilerini "köşe yastığı" gibi hissetmekte, o kadar tantanalı, gösterişli makam odaları, arabalar, şoförler, korumalara rağmen söylediklerinin kaale alınmadığından,

Kendimden bahsetmek gibi algılamayın lütfen, bugün yine ilk yönetim tecrübem olan "İzmir Fuar Müdürlüğü" günlerimden bahsedeceğim...

Hangisi olursa olsun, misafirimiz olan bir devlet başkanına en ufak bir zarar gelmesini kim ister? Bu bir devletin namusudur.

Torunlar büyüyor. Hem de çok hızlı. Çünkü şimdi zaman eskisine nazaran daha hızlı akıyor. Büyüme her kişide, kurumda, toplumda olduğu gibi torunlarda da yeni ihtiyaçları gündeme getiriyor. Uzatmayalım bebek odasından genç odasına geçiş başarılı bir operasyonla gerçekleştirildi...

Geçmiş olsun başlıklı yazımızda, Anayasa Mahkemesinden, iktidar partisinin kapısına kilit vurmama kararı çıkmasının piyasayı hızla normale döndürdüğünden, alışverişin hızla arttığından söz etmiştik. Konunun başka önemli, belki de çok daha önemli bir boyutu var ki, parayla pulla elde edilmez; ancak krizi, kaosu yaşayarak elde edilir; konsensüs...