Sabahat Emir

Son zamanlarda bir dağ köyüne çekilip de televizyondan, gazetelerden, cep telefonundan, hatta radyodan uzak; doğal bir ortam içinde basit ve sade bir hayat yaşamak isteyenlerin sayısı giderek artıyor.

Bolu Kültür ve Turizm Müdürü olan, değerli dostum Salih Efiloğlu, göreve başladığından beri her telefon konuşmamızda beni Bolu'ya davet eder; ben de bir fırsatını bulup bu davete icabet edememenin üzüntüsünü duyardım.

Bitişiğimdeki sitenin küçük bir ormanı andıran bakımlı bahçesinde yürürken, yol kenarında gelin gibi donanmış bir ağacın pembeli beyazlı çiçek yapraklarının bir kısmının dökülerek yolu kapladığını görünce durakladım.

Nostalji, herkes gibi benim de zaman zaman duyduğum, acı tatlı karışımı buruk ve hüzünlü bir duygudur. Ama geriye dönmek, mazide yaşamayı istemek gibi hevesler uyandırmaz içimde.

Üniversite arkadaşlarıyla buluştuğumuzda geçmiş günlerden, hatıralardan, sosyal olaylardan ve ülkemiz sorunlardan bahsederken ne kadar önemli tarihî olaylara tanıklık ettiğimize şaşırır, biz de böylelikle tarihi olduk der gülüşürüz.

Ötekiler'e yaklaşımların giderek sertleştiği, anlamayışların, anlamak istemeyişlerin arttığı; dünyanın ezilen büyük bir kesiminin mutsuz olduğu ve dünya barışının tehlikeye girdiği günümüz dünyasında sinema sanatının önemi artıyor.

İstanbul Büyükşehir Belediyesinin, Küçükçekmece ve Kartal için düzenlenen uluslararası proje yarışmasına Türk mimarları birikimsiz ve yetersiz oldukları gerekçesiyle davet etmeyişine mimarların tepkisi sürüyor.

Hafta sonu İstanbul'da sanki kışa giriş dönemini hatırlatan kurşuni bir hava hakimdi. Kararsız yağmur, bir yağıyor, bir duruyordu. Bahar çoşkusunu hatırlatmak üzere şiirlerle başlamayı düşündüğüm yazıma birdenbire kurşuni düşünceler hakim oluverdi. Bahara yabancı bir hava, yabancılaşma temasını dayatarak beni bu konuda yazmağa zorladı.

Geçen yıllardaki Güneydoğu gezilerimden birinde gitmiştim Diyarbakır'a... Lüks mağazaları, marketleri, blok apartmanlarıyla modern bir şehir görünümündeydi.

Onlar 21. yüzyılın çocukları... Kendi kültürlerinden soyutladığımız, bir ideal ve sorumluluk aşılayamadığımız; kimliksiz ve savunmasız küresel modalara, temelsiz ve dayanaksız olarak kültür emperyalizmine maruz bıraktığımız, tüketim hırsıyla beslediğimiz, bilgisayar oyunlarıyla baş başa bıraktığımız; cep telefonları, rock konserleri, dans, popstar türü yarışmalarla oyaladığımız; dışarının tuzaklarından koruyamadığımız çocuklar...

Bir şair "Ayların en zalimi nisan'dır" demiş ya, köşelerde zaman zaman bunu işleyen yazılara rastlarım. Bendeniz, genelde hiçbir şeye negatif duygularla yaklaşmam.

Zaman zaman yaşlı insanların çok ihmal edildiklerini, özellikle büyük şehirlerde âdeta toplum dışına itildiklerini düşünür ve üzülürüm.

Türk Sineması, gerek teknik, gerek senaryo açısından ciddi bir atak döneminde.

Kadınların ağırlıklı olduğu bir sohbet toplantısında şiddete, uyuşturucuya yönelen gençlerden bahsediliyordu. Orta yaşlı bir bayan: "Aileler olarak biz çocuklarımıza sahip çıkamıyoruz" diyerek söze başladı ve devam etti:

Beyoğlu deyince, aklımıza Taksim'den Tünel'e kadar uzanan İstiklal Caddesi ve arka sokakları gelir Oysa Pera, Galata, Talimhane, Sıraselviler, Cihangir gibi güzel ve gözde semtleri var.

Musiki alanında değerli çalışmaları ve her yıl düzenlediği "Türk Müziği Günleri" ile tanınan öğretim üyesi arkadaşım Göktan Ay, e-posta ile gönderdiği mesajda şöyle diyor:

Ben, coşkuların, ilgilerin, sevgilerin bir güne sıkıştırıldığı, sorunların bir günde tartışılıp sonra unutulduğu bu yapay 'gün'leri sevmiyorum.

Hangi sağlık kurumuna; hastaneye giderseniz gidin, hepsi tıklım tıklım dolu... Ne kadar çok hasta insan var diye efkarlanırsınız.

Bir yandan, dünya ateşe verilmiş; adaletsizlik, kin ve nefret tohumları ekilmiş, horlanan ötekiler kendi aralarında bile ötekiler üretmeğe koyulmuş, ölmeler, öldürmeler, iç paralayıcı yoksulluklar, çaresizlikler, bunalımlar insanlığı kasıp kavuruyor...

Gambiya, uzun yıllar batının sömürgesi olmuş küçük bir Afrika ülkesi... Geçen akşam TRT'de gösterilen Gambiya belgeselini seyredinceye kadar bu ülke hakkında bütün bildiğim bundan ibaretti.