Seçkin Başkan

Alev ilk gün yaşadıklarının ardından girdiği bunalımdan nispeten de olsa sıyrılmayı başarmış gibiydi.

Turgay bankadan sonra yeniden eve dönmüştü. Karısına ulaşamamanın verdiği öfkeden çıldırmış bir şekilde evin içinde eline gelen ne varsa hepsini kırıp parçaladı. Evin içi yangın yeri gibiydi. Kırılmadık bardak, tabak, vazo kalmamıştı.

Muhittin Bey avukat arkadaşının bürosundan içeriye girerken son derece düşünceliydi.

Turgay çılgına dönmüştü! Kayınvalidesinin yanından ayrıldıktan sonra karısının gidebileceği diğer yerleri düşündü. Hiç kimse yoktu.

Muhittin Bey başını salladı yan gözle karısına ve Sibel'e bakarak. Kızının başını okşadı:

Alev hıçkırarak atıldı annesinin kollarına. Leman Hanım ise bağırıyordu: - Bu halin ne kızım? Seni o mu bu hale soktu? Muhittin bir şey yap! Şu hale bak, Aman Allah'ım, yavrum, ben sana fiske vurmaya kıyamazken... Ah ben nerelere gideyim!

Leman Hanım telefonu kapatır kapatmaz merakla kendisine bakan kocasına döndü:

Sibel arabayı çalıştırırken yan gözle arkadaşına baktı. Alev sarsılmıştı. Onun yaşadıklarının ne kadar yıpratıcı olduğunu tahmin edebiliyordu. Yumuşacık bir sesle:

Turgay taksinin parasını ödedikten sonra kayınpederinin oturduğu apartmana bir yıldırım hızıyla girdi.

Sibel hastaneden tanıdığı bir arkadaşının yanına götürüyordu Alev'i. Beyaz boyalı koridorlardan hızlı adımlarla yürüyorlardı. Sonunda koridorun dip tarafındaki bir kapının önünde durdu genç kadın:

Sibel tuhaf bir his ile acele ediyordu:

Turgay şirketin merdivenlerinden çıkarken karmakarışık düşünceler içindeydi. Kafasının içinde binbir düşünce âdeta dans ediyor, bir türlü net bir sonuç bulup çıkaramıyordu. İçini Alev'i kaybetme korkusu kaplamıştı. Sinirlerine hakim olamadığı için kendi kendine kızıyor ve içini rahatlatmak uğruna kendine haklılık payları arıyordu.

Sibel üzerindeki hırkayı portmantoya âdeta fırlatarak arkadaşının yanına kadar geldi. Dikkatle onun yüzüne baktı: - Bana sakın Turgay vurdu deme Alev! Diye bağırdı. Alev acı bir tebessümle ellerini iki yana açtı. Sesi titriyordu konuşurken:

Genç kadın elleri titreyerek test sonucunu bekliyordu. Beş dakika sonra dünya başına çökmüş gibiydi. Hamileydi Alev... Ayrılmayı düşündüğü, evliliğinin büyük bir hata olduğuna karar verdiği, asla bundan sonra birlikte olmayı düşünmediği bir adamın çocuğuna hamileydi...

Turgay tedirgin bir şekilde karısının yüzüne baktı. Onun verdiği kararın netliğini hissedebiliyordu. Bir kez daha denedi:

Muhittin Çelik sabah her zaman olduğu gibi erkenden kalkmıştı.

Sabah gözlerini açan Alev bütün vücudunu kaplayan yoğun bir ağrının etkisiyle yüzünü buruşturdu.

Turgay problemli bir çocukluk geçirmişti. Çok sert bir babası ve ezik, babasının sözünden çıkamayan ve kocasından çok korkan bir annesi vardı.

Turgay sigarasını söndürdükten sonra bir müddet daha durdu pencerenin önünde. Dışarıdan gelen temiz ve serin havayı ciğerlerine çekti. Sinirleri bozulmuştu. Alev'i ilk gördüğünde vurulmuştu. Onun kara gözleri, biçimli dudakları ve kendinden emin halleri âdeta büyülemişti genç adamı. Hele üniversite mezunu olduğunu öğrenince hayal kırıklığı ile birlikte daha çok düşmüştü gönlü. Bu işe başlarda olumsuz olarak bakıyor kahroluyordu.

Genç kadın başka bir şey söylemenin anlamsızlığının farkındaydı. Hiç cevap vermeden odasına doğru süzüldü. Yediği tokadın etkisiyle ateş gibi yanıyordu yanağı. Kapıyı kapatıp tuvalet masasının aynasına baktı. Yanağı kıpkırmızıydı.