Seçkin Başkan

Cumartesi sabahı erkenden uyandı Şevval. Amcasının kalkmasını bekliyordu. Bütün gece düşünmüş, sonunda cesaretini toplayarak amcasına sabah onunla birlikte çay bahçesine gitme teklifini yapmaya karar vermişti.

Tamer bir buçuk ay boyunca her hafta sonu Şevval'le buluştu. Genç kız artık daha yumuşamıştı. O da duygularını frenleyememiş, gittikçe artan bir sevgiyle bağlanmaya başlamıştı genç adama. Son birkaç buluşmada gelecek hakkında konuşmalara başlamışlardı. Yine de Şevval'i tedirgin eden bazı noktalar cevaplanabilmiş değildi.

Şevval kapının çalındığını duyunca elindeki işi bırakıp hemen koştu. Gelen Amcasının çay bahçesinin karşısındaki bakkalın çırağıydı. Gülümsedi:

Tamer içtimadan sonra serbest kalınca komutanının odasına gitti bütün cesaretini toplayarak: - Komutanım, yarın sabah kasabaya giden ekibin içine beni de yazar mısınız?

Bir dahaki çarşı iznine kadar aradan geçen bir hafta boyunca Tamer bir saniyesini bile Şevval'i düşünmeden geçirmedi...

Birden genç adam masasından kalkıp genç kıza yetişti ve kolundan tutup kendine döndürdü. Şevval şaşkınlıktan ve kokudan ölecek gibi olmuştu.

Tamer de o gece uzun süre uyuyamamıştı... Genç kızın kendisine takındığı tavrı hazmedemiyordu. Bugüne kadar son derece sorumsuz bir hayat sürmüştü. Liseyi babasının gayretleriyle zorla bitirebilmişti.

O gece hiç uyumadı Şevval... Bütün gece Tamer'le geçirdiği yarım saati düşündü. Sinirlenmişti. Onun küçücük dünyası genç adamın yaptığı teklifin ne kadar samimiyetsiz olduğunu anlamasına yeterliydi.

Tamer sakindi... Sanki söylediği şeyin son derece normal bir şey olduğunu kabul ediyormuş gibi devam etti: - Evet, ciddi söylüyorum, biz de evlenir gideriz. O zaman amcan bir şey diyemez. İstemez misin benim eşim olmayı? İstanbul'da yaşamayı. Bak ben çok zenginim. Babamın büyük şirketleri var. Yurt dışına mal satıyor. Çok büyük, bahçe içinde bir evimiz var. Annem, babam ve ben yaşıyoruz o evde. Hizmetçilerimiz var. Rahat edersin, istemez misin?

Kasabanın hemen dışındaki korulukta güneş ağaçların arasından etkisini göstermek için korkunç bir çaba sarf etse de uzun ve yaşlı ağaçlar buna izin vermedikleri için kasabanın meydanına nazaran daha serin ve dayanılabilir bir hava vardı. Şevval yaşlı bir ağacın altında durup arkasını döndü. Tamer hemen yanı başındaydı. Genç kız hayatında ilk defa yabancı bir erkekle yalnız kaldığı için ürkek bir şekilde etrafına bakıyordu. Bu tür gizli buluşmaları komşu kızlarının maceralarından dinlemişti sadece. Tamer gülümsedi:

Yemek hazırlanıp servis yapıldıktan sonra Hatice yorgunluktan bitkin bir şekilde çay ocağının arkasındaki tahta sandalyeye oturup bacaklarını uzattı:

Tamer usulca elini uzattı ve genç kızın koluna dokundu: - Adınızı öğrenebilir miyim? Genç kız korkuyla geri çekildi ve yine cılız bir sesle fısıldadı:

Hatice kısa boylu, yuvarlak yüzlü kırk beş yaşlarında bir kadındı. Birbirine yakın gözleri zekice parlıyordu. Sözünü sakınmayan bir karakteri vardı. Dursun'un her işine karışırdı. Ellerini beline koyup Şevval'in hazırladığı torbalara baktı:

Şevval mutfağın temizliğini bitirdikten sonra yemek için gerekli malzemeleri torbalara doldurup yengesini beklemeye başladı. On sekiz yaşını bitireli birkaç gün olmuştu.

Kasabanın meydanındaki heykelin tam karşısındaki asmalı çay bahçesi sabahın ilk saatlerinden beri kasabaya bir iki kilometre ötedeki garnizondan çarşı iznine çıkan er, erbaş, çavuş ve başçavuşlarla dolmuştu.

Haşim Bey masanın en başında oturuyordu. Yanındaki koltukta Şaheser Hanım son derece şık kıyafetiyle kahkahalar atmaktaydı.

Faruk olayları duyduğu zaman beyninden vurulmuşa dönmüştü. Koşarak emniyet müdürlüğüne gelmiş ve olanı biteni Ekrem'in odasında Turgay'dan dinlemişti. Ağlamaklı bir sesle konuşuyordu: - Ben nasıl fark edemedim? Aman Allah'ım? Gözümün önünde kızım gidiyordu!..

Ozan ve Funda'nın bindiği taksi Büyükçekmece istikametine hızla ilerliyordu. Anayoldan ayrıldıktan sonra bir müddet daha ilerleyip toprak bir yola saptı. Etrafı boş alanla kaplı büyük bir bahçe içindeki sarı kâgir binanın önünde durdu.

Otogar oldukça kalabalıktı. Funda Ozan'ın eline sıkı sıkı yapışmış, delikanlının ardından hızlı adımlarla yürüyordu. Sabah okula gidermiş gibi çıkmıştı evden. Odasının penceresinden akşamdan hazırladığı küçük çantayı bahçeye atmış, evden çıktıktan sonra da kimseye görünmeden bahçeye dolanıp çantasını almıştı. Servise bindiği zaman da okuldan sonra babaannesine gideceğini söyleyerek çantasının açıklamasını yapmıştı.

Selma okulun karşısındaki ağacın arkasına saklanmış, görünmemek için gayret sarf ederek bekliyordu. Az sonra paydos zili çaldı ve öğrenciler âdeta bir çağlayan gibi okul kapısından boşalmaya başladı.