Seçkin Başkan

Bir ay sonra Murat tek bir koltuk değneği yardımıyla yürüyebiliyordu. Alçıdan çıkartılan ayağı süratle iyileşiyordu. Hastaneden on gün önce taburcu olmuş, otelde istirahat etmişti. Bugün ilk defa sokağa çıkacaktı. Feyyaz Beyin kendisine yardımcı olması için yolladığı Hikmet elli beş yaşında aslen Selçuklu bir adamdı.

Murat'ın başına gelenleri öğrendiği anda hemen iki adamını İstanbul'a yollayan Feyyaz Bey genç adamı da telefonla aramış, maddi olarak hiçbir şey düşünmemesini, gereken her şeyin yapılacağını bildirmişti. İstanbul'a gelen adamlardan biri Feyyaz Beyin avukatıydı.

Murat kendine geldiği zaman hareket edecek durumda değildi. Patlayan kaşından, dudaklarından ve burnunda akan kanlar kurumuş, etrafı görmesine engel oluyordu. Belinde ve sırtında inanılmaz bir acı vardı. Ayaklarını hareket ettiremiyordu. Korkunç bir acıyla ayağa kalkmak için uğraştı. Külçe gibiydi.

Murat şaşkın bir halde güvenlik görevlilerinin elinden sıyrıldı. Mahkemeye bakan hakimi bulmak için telaşla koşturmaya başladı adliye koridorlarında. Sonunda yargıcın odasını buldu ve yıldırım gibi daldı içeriye. Yargıç gözlüklerinin üstünden dikkatle baktı ona. Böyle apar topar içeriye girilmesine sinirlenmişti:

Mahkeme günü geldiği zaman Murat erkenden uyandı. Bir gün önce çarşıya çıkıp kendisine bir takım elbise, bir gömlek ve kravat satın almıştı. Tıraş olup güzelce giyindi.

Haşim Bey, Murat kapıdan çıkar çıkmaz sinsi bir gülümseme ile çantasından bir kâğıt daha çıkartıp dava dosyasının içindeki Murat'ın imzalamış olduğu kağıtların arasına onu da ekledi. Yaptığı işten memnun olmuş bir tavırla kâğıtları eline alıp bir kez daha baktı.

Murat, Şükrü Beyin şirketinden çıktığı zaman derin bir nefes aldı. Sanki bir cendereden çıkmış gibi hissediyordu kendisini.

Şükrü Bey Murat odadan çıkıp gittikten sonra öfkeyle döndü avukat Haşim Beye: - Sen ne diyorsun, benim torunumun yanına bile yaklaşamaz o adam. Haşim Bey bir kahkaha attı:

İstanbul her zamanki keşmekeşliği içinde insanın yüreğini daraltan kalabalık bir insan seliyle yoğruluyordu. Esenler Otogarına sabah saat sekizde indi Murat.

O gün bütün gün gezmişti Murat. Kuşadası'nda girilmedik sokak bırakmadan dolaştı. Hayatında ilk defa böylesi tuhaf duygular içinde, birkaç saat sonrasını düşünmeden geziniyordu. Kendisine bir pantolon, iki gömlek, bir de sandalet aldı. Öğlen bir kebapçıya girip karnını doyurdu. Limana gidip otelin penceresinden gördüğü o ihtişamlı turist gemisini yakından gördü. Balıkçıları seyretti. Boş ama huzur dolu bir gün geçirmiş bir şekilde döndü otele.

Murat o gece rahat bir yatakta yatmasına rağmen uzun süre uyuyamadı. Hayatı hakkında ne kadar çok bilmediği şey olduğunu dehşetle fark etmiş, bu nedenle de inanılmaz derecede sarsılmıştı. Bundan sonrası hakkında hiçbir şey düşünemiyor, bir saat ilerisini bile göremiyordu. Düşünceleri Betül'e kaydı bir anda.

Yemekte önce mantar çorbası, ardından fırında kızartılmış soslu tavuk ve pilav, zeytinyağlı olarak da barbunya yediler. Uzun zamandır böyle güzel yemek yememişti Murat. Karnı iyice doyduktan sonra kendisini daha zinde hissetti.

Murat şaşkın ama huzurlu bir şekilde odanın ortasına ilerledi. Burası iç içe iki odadan ibaret geniş bir mekandı.

Bir saat sonra Selçuk sapağından dönen araba yaylanarak Kuşadası'na doğru hızla ilerliyordu. Bekir Bey gülümseyerek:

Murat yaklaşık bir saat kırk beş dakikadır bekliyordu. Tam üç bardak çay içmişti. Dikkatle etrafına bakıyor, kulağı yapılan anonslarda, hiçbir şeyi kaçırmamaya çalışıyordu. Çayının son yudumunu içtiği sırada duyulan anonsla fırladı yerinden:

Hizmetçi kız avukat Haşim Beyin geldiğini haber verdiği zaman Betül öğlen uykusundan uyanmış, annesiyle birlikte kahve içiyordu. Şükrü Bey de az önce her zamankinden erken gelip onlara katılmıştı. Hemen hizmetçi kıza döndü:

Murat o güne kadar hiç görmediği babasının ölüm haberini alınca garip olmuştu. Kendisini inanılmaz derecede yalnız hissediyordu. Geçen zamana ait pişmanlıkların içinde çırpınıyordu âdeta. Edip Arkan bugüne kadar ona en ufak bir haber bile göndermemiş, varlığını bildiği halde onu arayıp sormak gibi bir girişimde bulunmamıştı. Ama cezaevindeki görevlinin söylediğine göre yaşadığı süre içinde oğlunun adını ağzından düşürmemişti.

Masada oturan görevli son derece kibar bir şekilde karşısındaki sandalyeyi işaret etti: - Buyurun oturun beyefendi...

Murat o geceyi yine İzmir Otogarı'nda geçirdi. Sabaha kadar açık olan kahvelerden birinde, sandalye üzerinde sabahladı.

Şükrü Bey sofradan kalkar kalkmaz Havana'dan özel olarak getirttiği purolardan birini yakarak oturma grubuna doğru yöneldi ve televizyonu açtı. Koltuklardan birine oturup ayaklarını sehpanın üzerine uzattıktan sonra gürültüyle boğazını temizledi. Her akşam yemeği biraz fazla kaçırıyor, arkasından da bir müddet rahatsız oluyordu.