Seçkin Başkan

Samim Ustalara gidip onlarla vedalaştı. Şerife Hanım gözyaşlarıyla uğurladı delikanlıyı. Samim Usta Ahmet'in itirazlarına aldırmadan garaja kadar geldi. Şefkatle sarıldı delikanlıya bu baba dostu...

Neye yanacağını bilemiyordu artık. Yıkılmıştı... Anneciğinin ölümü inanılmaz derecede hırpalamıştı genç adamı. Ama Elmas'ın evlenmesi, kendisine yaptığı bu ihanet içindeki öfkeyi had safhaya çıkartmıştı!..

Samim Ustanın telefonundan sonra dünya bir anda başına yıkılmıştı sanki. Deli gibi fırlamıştı barakadan. Muharrem Çavuşu bulmuş, kekeleyerek, gözyaşları içinde anlatmıştı aldığı haberi...

Karnı acıkmıştı. Kemal Bey öteki şantiyeleri dolaşmaya gitmişti. Taner'in getirdiği çayını karıştırdı, bir yudum aldı. Tam o sırada çaldı telefon. Kemal Beyin masasına yürüdü. Ahizeyi kaldırdı. Samim Ustanın sesini hemen tanımıştı...

Yaşlı karı koca birbirlerine dayanarak koridor boyunca ilerlediler. Hüveyda Hanımın müdahale edilmek üzere alındığı odanın önüne gelip beklemeye başladılar. On beş dakika kadar hiç konuşmadan beklediler. Hiç kimse bir şey söylemiyordu...

Samim Usta inanılmaz haberi getirdiğinde yaşlı kadın hayretler içinde kalmış, ardından ağlamaya başlamıştı. Sabaha kadar uyumamışlar, bir çare bulmaya çalışmışlardı. Ama yapacak bir şey yoktu artık...

Haber bir bomba gibi patlamıştı Tevfik'in çevresinde. Kızını evlendirdiği ve Zonguldak'ı terk edip İstanbul'a yerleşeceği duyulunca esnaf arasında yoğun bir dedikodu başlamıştı. Samim Usta o sabah çırağından duydu haberi.

Nikahtan sonra Şefika Hanımla Elmas evlerine döndüler. Elmas inanamıyordu tanımadığı bir insanın karısı olduğuna. Oysa neler hayal etmişti. Güvenmişti Ahmet'e. Babasının koyduğu şartı ne yapıp ne edip gerçekleştireceğine inanmıştı...

Haydar, Zonguldak'a geldiği ilk gün Elmas'ı görmüş ve beğenmiş babasının tercihini kabul etmişti. Madalyonun öteki yüzünde ise durum farklıydı. Elmas berbat bir haldeydi. Şefika Hanım gözünü kızının üzerinden ayırmıyordu...

Her şey o kadar çabuk olup bitmişti ki... Hayrettin Beyin oğlu Haydar, babasının telefonunu alır almaz Zonguldak'a gelmiş, nikah işlemleri bir hafta içinde halledilmiş, "yıldırım nikah" müracaatı ile gün alınmıştı!..

Şefika Hanım çaresizce çıktı dışarıya. Elmas bitkindi. Mutfağın bir köşesine büzülmüş, hıçkırıklar içinde ağlıyordu. Son bir umutla baktı annesinin yüzüne. Şefika Hanım adeta attı kendini kızının kucağına...

Tevfik memnun olmuştu arkadaşının sözlerinden. Hem buradaki zor yaşantısından kurtulacak, İstanbul'a yerleşecekti, hem de kızını zengin bir aileye gelin verecekti. Ayağa kalktı Tevfik ve Elmas'ı çağırdı odaya...

Samimi sıcak karşılama rahatlatmıştı Ahmet'i. Hep birlikte yemeklerini yediler. Yemekten sonra oturup Muharrem Çavuşla hesap yaptılar. Nereden baksa ayda yüz bin lira kazanıp koyması lazımdı bir kenara.

Kimi işçi elini yüzünü yıkamaya başlamıştı. Ahmet de çeşmenin başında sırasını bekliyordu. Ellerini, yüzünü yıkadıktan sonra ceketini giydi. Bütün eklemleri yanıyordu adeta. Bir köşeye çekilip beklemeye başladı...

Herkesin görevi belli olmuştu. Ahmet tuğla taşıyordu, altıncı katının inşası süren binanın en üstüne. Ceketini çıkartıp kollarını sıvamış, soğuk olmasına rağmen var olan güneşten korunmak için mendilinden başına bere yapmıştı...

Kahvehane kalabalıktı. Sabahın bu saatinde bu kadar insanın bulunmasını yadırgamıştı Ahmet. Beklerken etrafını incelemeye koyuldu. Herkesin kendi hayatıyla ilgili bir sürü problemi vardı. İçini çekti. Yeniden Elmas'ı hatırlamıştı...

Vücudunun gevşediğini fark etti Ahmet... Uykusu vardı ama uyuyamıyordu. Elmas'ı düşünmeye başladı. Genç kızın yaşlı gözleri geldi aklına. Dudaklarını ısırdı. Ardından annesinin üzgün bakışları dikildi gözlerinin önüne...

Ahmet kaşlarını çatmış, annesinin yüzüne hiç bakmamaya gayret ederek birkaç parça giysisini askerden gelirken aldığı lacivert plastik çantanın içine dolduruyordu. Son parça giysisini de çantaya koyduktan sonra fermuarını kapattı...

Samim Usta elindeki çekici tezgahın üzerine bırakıp hemen yanı başında duran çayını bir yudumda içti. Elinin tersiyle ağzını kuruladıktan sonra karşısında sırtını dolaplardan birine dayamış duran Ahmet'e baktı...

Yatağına girdiği zaman kafasının içi karmakarışıktı. Hayat korkutmaya başlamıştı bir anda kendisini. "Her şey bitti, bundan sonra düzgün, aklı başında kendi halinde bir hayat süreceğiz" derken birden bire karışmıştı her şey...