Seçkin Başkan

Tevfik kaşlarını kaldırmış Ahmet'e bakıyordu. Ahmet titrediğini hissetti. İçinde fırtınalar kopuyordu. Bütün beklentisi, hayalleri, umutları şu karşısında oturan adamın iki dudağından çıkacak kelimelere bağlıydı. Tevfik neden sonra konuşmaya başladı...

Hep birlikte çıktılar. Soğuk daha da artmış, her yer buz tutmuştu. Hüveyda Hanım oğlunun koluna girmiş, kaygan sokakta zorlukla yürüyordu. On beş dakikalık bir yürüyüşten sonra Tevfikler'in evine geldiler...

Ahmet annesinin yanağına bir öpücük kondurarak aceleyle girdi içeriye. Saatler hızla akıp geçti. İki saat sonra Ahmet giyinmiş, filinta gibi bir delikanlı olmuştu. Hüveyda Hanım nazar değmesin diye dualar etti oğluna...

Kapıdan içeri girer girmez vermişti haberi annesi. Ahmet inanılmaz mutlu olmuştu. Hüveyda Hanım da gülüyordu. İlk heyecan geçtikten sonra oturup konuşmaya başladılar ana oğul...

Hemen kolonya ikram etti misafirine ve ardından koltuğa oturdu Hüveyda Hanım... Sevincinden ne diyeceğini şaşırmıştı. Oğlunun nasıl mutlu olacağını hayal ettikçe içi içine sığmaz olmuştu. Sevincini gizleyemiyordu...

Elmas tedirgin bir sevinç duyuyordu artık. Şu anda Ahmet'in yanında olmayı o kadar çok istiyordu ki. Yıllardır gözü o delikanlıdan başka hiçbir şey görmemişti. Ahmet askere gittiği gün odasına kapanıp gizli gizli ağlamıştı...

Ahmet "Allah razı olsun" diyerek ellerine sarıldı ustasının. İlkokuldan liseyi bitirene kadar Samim ustanın atölyesinde çalışmıştı yaz aylarında. Ona çıraklık etmişti. Şimdi ise kalfası olarak işe giriyordu bu atölyede.

Kızı için hep biraz varlıklı bir koca tahayyül etmişti Tevfik. Biraz parası olan bir damat belki kendi yaşantısını da bir nebze olsun değiştirebilir diye düşünmüştü. Şimdi de kızı için çıkan kısmet kendi karnını zor doyurabilen bir gençti...

Elmas hiç konuşmadan oturdu yere ve örtüyü bacaklarının üzerine serdi. Sobadan gelen çıtırtılar biraz önce atılan odunların tutuştuğunu belli ediyordu... Sessizce yemeklerini yemeğe başladılar.

Senelerdir bu evde otururlardı. Daha bir günden bir güne aksatmamıştı Hüveyda Hanım kirasını. Eğer eşi Halid Efendi yaşasaydı kendi evlerini alacaklardı. Hep planlarını yaparlardı... Ama kader işte. Nasip olmamıştı...

Havadan sudan bahsettiler bir müddet. Hüveyda Hanım oğlunu övdü abartmadan. Hayatın zorluklarından söz etti. Çaylar demlenince Elmas'ın hemen kısacık sürede yaptığı kekle birlikte ikram başladı..

Çeşitli işlere girişmişti Tevfik Efendi. İki defa bakkal dükkanı açmış, ikisini de batırmıştı. Ardından küçük bir lokanta işletmeyi denemiş onu da başaramamıştı. Beş yıldır da odunculuk yapıyordu...

Hüveyda Hanım on beş yıldır duldu. Ahmet'in babası Zonguldak kömür işletmelerinde işçiydi ve bir grizu patlamasında ölmüştü. Ahmet o zaman altı buçuk yaşındaydı. Küçücük yaşında yetim kalmıştı...

Onlarca görücü gelmişti Elmas'a Ahmet askerdeyken. Hepsini geri çevirmişti genç kız. Kimse bilmiyordu yüreğindeki yangının sahibini. O, sabırla ve mücadele ederek bekliyordu biricik sevdalısını...

Genç kız birkaç saniyelik bir tereddütten sonra bindi arabaya. Duygularına engel olamamıştı bir anda. Barış hemen gazladı arabayı. Hiç konuşmadılar bir süre. Sonunda genç adam bu sessizliği bozdu...

Babasını köyden alıp Ankara'ya getirmişti. Ertesi gün Hüseyin'i ziyarete götürmüş, baba oğul birbirlerini gözyaşları içinde seneler sonra ilk defa görmüşlerdi. Aliye kararını vermişti artık. Babasını yanına alıp bir ev tutacak ve ona bakacaktı...

Kadın donup kalmıştı. Yanından geçip giden oğluna gözlerini kısarak baktı. Yüreğinden yükselen çaresizlik içinde kenara çekildi. Barış ceketini giyerek dışarı çıkmıştı bile. Süheyla Hanım ağlamaya başladı...

Hiç ses gelmiyordu içeriden. Bir kez daha vurdu biraz daha kuvvetlice. Çok geçmeden tıkırtılar duyuldu içeriden. Bahçe kapısı gıcırtıyla açıldı. Yaşlı, sakalları uzamış, hafif kamburlaşmış bir adam açtı kapıyı, sert bakışlarla süzdü gelenleri..

Aliye sessizdi. İçinde tarif edemediği duygular çarpışıyordu. Seneler sonra kendisini hazır hissetmiş ve babasını görmek istemişti. Davut'un ne yaptığından kimsenin haberi yoktu...

Oğuz Bey gasba uğrayan tarafın avukatı olarak bu kadar açıklığıyla ilk defa dinlemişti Aliye'nin hayatını. Hüseyin'in işlediği cinayet davası gasp davası ile birleştirilmiş, iki suçtan birden yargılanıyordu...