Ümit Aktan

Galatasaray'ın "başkalarının hatalarından medet umma" işi bayağı abartıya kaçtı. Biraz da "bayağı" kaldı. Ayaklarının üstünde duramayan bir takımın, orta yerinden "caaaart" diye bölünmüş bir camianın içinden başarı çıkarması zaten beklenemezdi. Başkalarından beklenen başarısızlık ise bir yere kadardır.

Ne sonuç alacağından daha önemliydi nasıl oynayacağı bir "liseli" için; ancak, üç puanı bir şekilde alması çok önemliydi bir "alaylı" için. Geçen senenin şampiyon takımını orta yerinden "caaart" diye ikiye bölenlerin kınası yakıldı Konya'da.

G.Saray'da "lise" kavgası ayyuka çıkarken, F.Bahçe camiasının hâlâ daha Beşiktaş'tan değil, G.Saray'dan çekindiğini ve yanlış hedefi önleme gayreti içinde kalarak hata yaptığını seziyorum. Geliyoruz, Gerets'in söylediği şu "mama kabı önündeki kavga"ya. Arkada duran "götürebilir."

"Üçüncülüğü tehlikede" dediğimiz zaman "birinciliği" kovalıyordu G.Saray. Dün gece ise Avrupa'ya gidişi bile tehlikedeydi ve tehlikenin farkına varmış bir tek kişi vardı: Hakan Şükür... Göz göre göre eriyen bir futbol takımının 35 yaşındaki isyan bayrağı.

G.Saray için tek çare "kökten değişim", üstelik "hemen değişim" yapılmasındadır. Bunun için muhtaç olduğu kudret kendi içinde mevcuttur. Bir cacık durumuna dönen futbol takımını ayağa kaldırmak için birilerinin artık ortaya çıkıp konuşması gerekiyor. Ardından da "vitrindeki mal" olan futbol takımının "acil servise" alınıp "operasyon" yapılması gerekiyor. Özhan Canaydın'ın yalnız kaldığını hissediyorum.

Radikal değişiklikler için Gerets'in eline çok daha uygun maçlar defalarca geçmişti. Ama o böyle bir hamleyi bir sinir harbinin tam ortasında denedi. Maç eksiği olanlarla, yan yana hiç oynamamış olanları İnönü'de Beşiktaş'ın önüne sürdü.

Gerets sözleşmeyi koparıp bir yılını ve kendini garanti altına aldı ama takımdaki havayı ve oyun planını 24 saatte oluşturamadı. Hafta sonuna nasıl yansır bilmiyorum ama, G.Saray bütün maçlarına sadece tek planla çıkıyor.

Türkiye'de her hafta ve de hepsi Türk çocukları olan "Türk hocalar", sözleşmeleri hiçbir garantiye alınma zahmetine bile girilmeyen Türk hocalar, her türlü teminatın altına girmiş üç büyüğün "üç küçük" hocasına "uygulamalı dersler" vermeye devam ediyorlar. Güvenç Kurtar'ın belki de tarihte ilk defa tazminat alacak olması haber oldu. Yani sonunda belki de ilk defa "bir insan bir köpeği ısırdı" ve haber oldu..

Dün gece Ali Sami Yen'de tam bir şenlik vardı. Maçın 40 dakikasını hatalı kadrosu ve hatalı dizilişiyle ziyan eden Gerets, sonradan toparladığı takımının maçı kurtarmasını bekledi.

Biz küfürü önlemeye çalışırken, kendi stadındaki küfürleri "çok hoş melodiler" veya "bizimkiler çok coşkulu bu gece" şeklinde algılayan yöneticilerimiz ve onları "kollamak ve korumakla görevli" yazarlarımız sayesinde; geldik stat çevresi ve içinin "faşizan ve mafyatik" eylemlerine. Son üç günde kameraman da dövüldü, seyirci de bıçaklandı. İyi gidiyoruz. Yiyin birbirinizi efendiler...

Geçen haftaki dörtlük maçın ardından bazı şeyleri beğenmediğimi söylediğimde hoş karşılamayanlar olmuş olabilir. Dün gece de beğenilmeyen tarafları ağır basan bir G.Saray vardı huzurda.

Toplantının içinde tuzak sorular ve bazı kesimlere göndermeler vardı. "Yakarım haa.." ile "öpiiim abi" durumları da oluşmadı değil. Ama zeminin kaygan olması nedeniyle Haluk Ulusoy kongre şartlarının oluşmasını bekleyecek. Bana göre de, yarın Kadıköy'e gitmeyecek. İnşallah yanılırım.

Top ortada yuvarlanana kadar her şey G.Saray'ın lehineydi. Dünden dolayı seyirci gaza gelmiş, yönetim de havaya girmiş. Rakip açık oynayan ve alan bırakmaktan çekinmeyen, maçın içinde sürekli rest çeken bir takım. Ancak hatalı bir kadro seçimi ve orta alandaki zafiyet, "topla iştigal etme oranını" Ersun Yanal'ın öğrencilerinin yanında tuttu.

G.Saray kötü bir dönem geçiyor. Bunda anlaşıyoruz... Yakın geçmişin başarılarının üstüne "sportif pazarlama teknikleri" konusunda hiçbir beceri koyamayan ve asla bir "artı değer" üretebilecek supleksi gösteremeyen G.Saray çok önemli kayıplara uğradı.

Oyuncuya niye para verilir?.. Oynasın diye... Oyun dürtüsünden milyarlarca dolar dönen bir sektörde "oyna" diye para verdiğimiz adamların oynadığı oyunların üzerine "oyun" oynayanlardan toplanan para yine oynayanlara gidecek. 1930 yılının faşist Roma hukukundan modellenen bir spor teşkilatı yönetmeye çalışan gencecik ve atak bir insanın, Bekir Yunus Uçar'ın kırmadan bükmesine yardım etmeliyiz ki, "oyun" devam etsin...

G.Saray'ın devre arası sonuçları ve oyunu asla tatmin edici değildi. İştahla oturulan her sofradan aç kalkıyordu takım ve taraftarları. Dün gecenin seyircisiz maçında da G.Saray'ın çizdiği resim "kronik ve klasik" tablosundan farklı değildi.

Tarihin 30 yıl savaşları, yüzyıl savaşları gibi bir hal aldı, Futbol Federasyonu kavgaları. "Hint filmi" gibi eğlenceli ama bitmek bilmez bir maceradır. Danslı ve sokak kavgalı, bolca aşk ve entrika üzerine kurulu bir mücadeledir. "Gına" hep gelir de kimseyi bulamaz evde... Birbirinin ayağına basmak üzerine kurulu bir düzensizliğin düzenidir. Birbirini yemek üzerine kurulu demokrasi vardır ve ne kadar özgürlük olacağına karar veren birileri, "uygulamacı patron" olarak devreye girmektedir biteviye...

Karşısındakiler hiçbir zaman "bir" olmadı. Hiçbir zaman da "birlik" olamadılar. "Bir" ile başa çıkamazken, yaptığı her şeyin "bin" tarafından kabul görmesini bekledi onlar. Bütün "Biz" onun karşısında oldu hep. Garibimin bir tek düdüğü var elinde. Cebine de sokuşturulmuş iki kartı. Standart bir orta saha oyuncusundan çok koşar. Sadece o, "ben"dir bu oyunda... Adaleti "kendine göre" verme yetkisi sadece ondadır...

Herkesin gözü vardır onda ve topçu hep onun olsun ister. Sözünden dışarı çıkmamasını tembihledikçe, o gider başkasına göz süzer ve cilve yapar. Güvenilmez ve vazgeçilmezdir. Genç ve yakışıklı delikanlıları peşinden koşturan, hep aldatan ve kısmeti asla kapanmayan bir "orta malı" olarak 5 milyardan fazla insanı peşinden sürükler durur...

Bir önceki hafta "fanatik" tarifini yapmaya çalıştım kelimelere dans ettirebildiğimce. Bu hafta "yönetici" prospektüsünü vermeye çalışacağım kendimce. Hastalığın ana kaynağını oluşturan birimlerden en önde gelenini, yüz milyonlarca dolarlık bir pastanın kremasını sirke ile soslamanın ne demek olduğunu anlatmaya çalışacağım harf sayısı elverdiğince...