M.Ali Özbudun

Fellini'nin "La Dolce Vita" filminde, Marcello Mastroianni' nin sadık yardımcısı foto muhabirinin ismi Paparazzo'ydu.

Komplo teorileri, at sineği gibidir; biri kalkar, biri iner. Bizim coğrafyamız, jeopolitik ve jeostratejik at sineklerinin üremesi için son derece mümbit bir ortamdır.

Sosyal bilimciler, toplumların iki zaaf ile malûl olduklarını söyler: Bir tanesi uzağı görememe, diğeri unutkanlıktır. Bizim dilimize yerleşen, "Hafıza-yı beşer, nisyan ile malûldür" sözü de aynı gerçeğin altını çizer.

Farkında mısınız, nereden nereye geldik. Devlet Bakanı Ali Babacan, YTL'yi enflasyona ezdirmeyeceklerini söylemiş.

İstanbul'da bir marka konferansı toplandı. Bir yazar, ilginç bir alıntıyla konferansı TV'de yorumladı, köşesine taşıdı. Öğrendiğimiz kadarıyla, İngiliz imaj uzmanı Simon Anholt'un, Türkiye'nin AB'deki imajını değerlendirirken kuyuya attığı taş şöyleydi:

Bazı bilimsel toplantılara katıldığımda, ayaklarımın yerden kesildiği duygusuna kapılır, deyim yerindeyse, rüya görmeye başlarım. Kalite kongreleri de bu cümledendir. Ne yazık ki, böyle rüyalar pek fazla sürmez. Ülke gerçekleriyle yüzleştiğimde, apar topar uyanır, aczimi bir kere daha idrak ederim.

Kibrit kutusu kadar yağsız peynir, şekersiz çay, dilediğiniz kadar salata..." diye başlayan insafsız diyetleri, tüm obezler gibi, bendeniz de iyi bilirim. Ne var ki, sadece bilmek, incelmeyi garanti etmiyor.

Bu da nereden çıktı?" diyorsanız, anlatmaya çalışalım. "Dat dara dat..." bir klakson melodisi değil, bir yakıştırma.

Devlet benim!" diyen Kral XIV Louis, hem kel, hem de fodulmuş! Nerede okuduğumu hatırlayamıyorum. Sizlerle paylaşmak istediğim, bir ifade var.

Yazılısı, sözlüsü, sazlısı, cazlısı, cümbüşlüsü, davullusu, zurnalısı, zillisi ve de asparagaslısı.. Bizim medya, bir âlem. Medyaya her gün bayram. Medya, haber yapar, haber koklar, haber kokutur, haber öldürür, haber üretir, haber tüketir. Medyamız, haberine, manşetine; köşe yazarımız, makalesine itibar kazandırmak için sık sık "Çok üst düzeyde bir yetkili!"ye yaslanır.

Eleştirmek kolay, çözüm üretmek son derece dikenli bir süreçtir. Geçenlerde bir toplantıya katıldım. Bir kere daha anladım ki, uygulanabilir, ayakları yere basan alternatif iktisat politikası önermek bakımından pek başarılı değiliz.

Yaşadığımız krizler, bize bir dizi refleks kazandırdı. Refleksler, geçen hafta Resmi Gazete'de yayınlanan 2005 Programı'na da damgasını vurdu.

Bir yabancının gözlüğü ile, soralım ve cevap vermeye çalışalım: -Türkiye, bir Orta Doğu ülkesi midir?

Recep Bakkal , bir taraftan müşterisine ekmek uzatıyor, diğer taraftan bana göz kırparak lâf yetiştiriyor; daha doğrusu, sataşıyor:

Türkiye'nin iç borçlarını konuşmaya başladığınızda ve "Reel faiz neden hâlâ bu kadar yüksek?" diye sorduğunuzda, önünüze hemen sevimsiz bir kavram sürerler: Risk primi!

Papağan fıkralarını çok severim. Bir tanesi var ki, dost meclislerinde birçok defa anlatmışımdır. Sizinle de paylaşmak isterim.

Nerede o eski siyasetler! Bir eski milletvekilimize göre, siyaset, şimdiden sonra "havası kaçmış gazoz lezzetinde" devam edecekmiş. Demek ki, siyaset gurmeleri artık geğiremeyecek.

Neler olmuş neler; şaka değil, 62 yıl öncesinden bir haber:

Gazetemizin çok okunan, haftalık "Kadın" sayfasında makyajın incelikleri anlatılmış. Aşağıdakileri okuyunca, tıpkı Temel gibi bendeniz de biraz alındım. Bakınız neler denmiş:(*) Burnunuz uzunsa: Burun ucunuza koyu renk fondöten uygulayın. Fondöteniniz kompakt fondöten olursa ve nemli süngerle uygularsanız çok daha iyi sonuç alırsınız.

Onunla, iki hafta önce Taksim'de karşılaştık. Uzun zamandır görüşememiştik. Birlikte bir kafeteryaya gittik. Çok sinirliydi, burnundan soluyordu. Kahveleri biraz geciktiren garsonu bir güzel haşladı.