Naci Arkan

Günlerdir bir göbek atma olayı konuşuluyor... Bu ne Asena'nın, ne Nez'in attığı göbek... Bu, bu ülkenin yıllardır sanatçı diye baş tacı ettiği Adnan Şenses'in göbeği... Ve bu göbeğin bedeli tam 280 trilyon... Kim mi verecek bu ücreti... Biz vatandaşlar... Arabası olan herkes... Afiyet olsun Adnan ağabey...

Bir milli maç kâbusunu daha geride bıraktık... "Galip geldik ya, gerisi boş" gibi bir vurdumduymazlık içine bir defa daha girdik... Makedonya gibi, dünya futbolunun silik takımlarından birisi karşısında, ölüp ölüp dirildikten sonra, gelen zor galibiyetten, gerekli dersleri çıkartmazsak yazık olur...

Türkücülükten, birden bire televizyon yıldızı olmuşları gördükçe, sinirimiz tepemize çıkıyor... Sanata ve gerçek sanatçıya "Açık darbe" olarak algıladığımız bu "Reyting yanlışlığı" kimleri şımartmıyor ki? İki yöresel ezgi ile halkımızın çığlıklar atarak, ayaklarına kapandığı bu gibiler, aşk ve para konusundaki piyango çarpmışlar, ne yazık ki, toplumumuzdan saygın birer trilyoner muamelesi görmektedir...

En rahat olacağımız günde; sıkıntılar içinde patlamak da varmış kaderimizde. Avrupa Şampiyonası için gruplar belli olduğunda; 3 puanı en kolay alacağımız bir rakip olarak gördük Makedonlar'ı. Onları adam yerine koymadık. Onları cüce gibi gördük. Muhatap kabul etmedik. Ne oldu? O Makedonya; dün gece anamızdan emdiğimiz sütü, burnumuzdan getirdi. Canımızı sıktı, havamızı kaçırdı.

Türkiye'de, insanın aklının ermediği neler yok ki... Devlete hem para vermek, hem de devletten para almak için sabahın köründe kuyruğa girip beklemeler... Asgari ücretle, hem kira, hem mutfak, hem çocuklarının eğitim masraflarını karşılamaya çalışanlar... Gece alemlerinde elbise değiştirir gibi sevgili değiştirenlere saygı, övgü ama mahalledeki bir kaçamağa polis baskını yapanlar... 30 metrelik yatın keyfini beğenmeyip, 36 metrelik yeni yat siparişi verenler... Yiyip yiyip bu memleketi bitiremeyenler... Daha neler, neler...

Ali Sami Yen Stadı, son defa kapılarını açtı taraftara... Ama ne gelen var ne giden... Mecidiyeköy'de dolaşanlara köfte - ekmek hediyesi bile verseniz, bu maça taraftar bulmak zordu... Beşiktaş'a kaptırılan şampiyonluk yıkıntısına artık tahammül edemeyen taraftar, boykottaydı dün gece... Yakında yıkılacak Ali Sami Yen, bu yüzden boş kaldı. Hüzün ve kaderine razı oldu...

Bizim meslekte, popüler olmak yazı yazmakla, ifade, yorum, kalem oynatmakla olmuyor... Dilin uzun olacak... Milletin siyah dediğine, beyaz diyeceksin... Herkesin fikrine saygı duymayacak, en olmadık fikirleri ortaya atacaksın... Ve işin en kolayı, başkalarına hakaret edip, aşağılayacaksın... Bakın o zaman ekranlar, sütunlar ve dolarlar nasıl sizin oluyor...

Aynı geline sevdalı iki delikanlı gibi Beşiktaş ve G.Saray göğüs göğüse, yürek yüreğe çarpıştı dün gece... Bazen tekmeler, bazen yumruklar konuştu... Çünkü iki delikanlının da sevdası ateş çemberi gibiydi...

Büyük İskender, askerlerinden birinin devamlı "Benim adım İskender" diye hava attığını duyunca, bu askeri yanına çağırmış ve şöyle demiş: "Benim adımı taşımak mı istiyorsun... Fakat dikkat et... Bilhassa savaşlarda, kendine İskender dedirtmemeye çalış!"

Fatih Terim günlerdir "Toplu iğne başı kadar ihtimâl de olsa; değerlendireceğiz" diye yırtınıyor. Şartlar olursa olsun; hocanın inancı tam. Aynı hırs, gönül isterdi ki; tribünlerdeki G.Saray'ın taraftarına da biraz bulaşsaydı. Böyle maçta, seyrek diş görüntüsü önünde futbolcuların hevesini kırmak, onlara hiç yakışmadı. Dün o tribünlerde iğne atsanız yere düşmemesi gerekirdi.

Bugünlerde, F.Bahçe'deki yemek trafikleri çok karıştı... "F.Bahçe nasıl kurtulur"un cevapları, çareleri, hep çatal, bıçak ve içki kadehleri arasında aranıyor... Maaşlı "İzleme Komiteleri" muhtemel başkan adayları, hep bu toplantılarda çıkıyor... Çünkü "Herşey F.Bahçe için" ya... F.Bahçe kurtulacak ya...

Müthiş bir atmosfer... Müthiş enerji yüklü bir geceydi dün... İki takımın da bulundukları konum itibariyle sadece kazanma hırsıyla dolu olmaları, 90 dakikaya doyumsuz heyecan enjekte etti...

Türk Ceza Kanunu'na göre "Suça teşvik edenle, işleyen aynı cezayı görür." Bundan maksat, tetikçiler hapishanelerde çürürken, bunları azmettirip, kenarda köşede hayatlarını devam ettirirenlerin rahat yüzü görmemesidir... Başarısızlıklarına ortak arayanların, başvurdukları en etkin silah, uçuruma düşerken, birilerini de peşinden sürüklemek istemeleridir..

3 Mayıs 2003... Bu tarih F.Bahçe geçmişinin utanç günüdür... Böylesine vurdum duymaz, böylesine mesuliyet duygusundan noksan bir takımın, 9 maç üst üste kazanamamakla tarihine leke vurduğu gündür bu...

Medyamız, ayrı akortlardan çalan bir orkestradan farksız... Ortak buluştukları noktalar, öylesine az ki... Devamlı çok seslilik içinde, insanların kafalarını bulandırarak, çareler üretmek yerine, problemlerle baş başbaşa bırakıyorlar insanı... Ve sonuçta da, okuyucunun güveni, bin parçaya bölünüyor, saygınlık kaybediliyor... Hiç boşuna ağlamayalım...

Bir tuhaf lig gecesi daha... Finişe yaklaşılırken; kimin aslan, kimin kaplan olduğu kestirmek çok güç. Hele can derdinde olanların inanılmaz mücadelesi 90 dakikalara büyük renk ve heyecan katıyor. İşte dün gece.

Basit olaylarla gönül eğlendirmesini bilen bir toplumuz... "Kimin eli, kimin cebinde" diye merak içinde kıvrınmamız, bizlerin toplumsal değerlere bakış açımızı zedeleyen bir millet olmamıza sebep olmuştur... Bazen pireyi deve, bazen de deveyi pire yaparız... At gözlüğü takmış gibi, nalıncı keseri gibi, işimize geldiği gibi, bilmişlik zırhı içinde, adeta "Fetva verme" yetkisini kendimizde görürüz...

D.Bakır'da paçası tutuşan Beşiktaş, bu yangını çabuk söndürmesini bildi... Üstelik F.Bahçe gibi ezeli rakibinden terayağından kıl çeker gibi sıyrılarak, bir günlüğüne bıraktığı koltuğa yeniden kuruldu... Adı büyük, futbolu küçük derbiye ağırlığını oyunun başında koyan Beşiktaş, kaybedecek birşeyi olmayan F.Bahçe'yi yine problemleri ile başbaşa bıraktı...

Bu defa; kimse, "Oynamadan 3 puan" yakıştırması yapamaz G.Saray'a... Altay gibi son haftaların flaş, genç ve de futbolun tam profesyonel bir ekibini devirmek az iş değildi. G.Saray Volkan'ın şefliğinde İzmir ekibini İzmir Marşı'yla evine gönderirken; takım içindeki futbol kaçkınları bile karambole gitti.

Futbola ve 3 puana susamış Beşiktaş, bu özlemini dün gece kana kana giderdi. Üstelik Denizli gibi kitabında sadece hücum ve gol düşünen bir ekip karşısında alınan bu galibiyet daha da anlamlıydı. Avrupa maceraları bitmiş olsa da, biz dün iki ekibi ellerimiz şişinceye kadar alkışladık. Ama Beşiktaş'a apolet takarak, hayran hayran bakarak uğurladık İnönü'den...