Resul İzmirli

İş hayatına babamım dükkânındaki maceralarımı ve askerlikteki iki yılımı saymazsak 1971'de Üniversite'de başladığım söylenebilir.

"Bir tahta fıçının bir tahtası kırık olursa o fıçı kırık olan tahtasının seviyesine kadar doldurulabilir". Bunun adına 'minimum yasası' denir.

Vilfredo Pareto İtalyan bir iktisatçı. Öyle işe yarar ve basit bir analiz tekniği geliştirmiş ki adeta maymuncuk, birçok kapıyı açıyor.

Bendeniz, daha birçoğunuzun doğmamış olduğu yıllarda, yani yetmişli yılların başlarında Almanya'da doktora yapmakla meşgul idim. Doktora konum "Tarım kooperatifçiliği" idi. Bu konunun Türkiye'deki uygulamasını araştırmıştım o zamanlar. Almanya ve diğer Batı ülkelerindeki uygulamalarla karşılaştırıldığında bizdeki kooperatiflerin Alman kooperatif literatüründe "Pseudo genossenscahften" diye adlandırılan sınıfa girdiğini anlamış bu konuda daha çok fırın ekmek yememiz lazım geldiğini üzüntüyle idrak etmiştim...

Yirmiyedi Mayıs'tan sonra da, Oniki Eylül'den sonra da bir Anayasa kondu bu milletin önüne.

Şirketlerin canlı oldukları gerçeğini kabul eden yöneticiler daha başarılı olabilirler. Çünkü o zaman şirkette olan biteni algılamak için önlerine muhteşem bir ufuk açılıyor.

İnsanın elinin kaleme gitmediği günler olur bazen. Bendeniz iki gündür bu haldeyim. Altmış yılı aşan ömrümde ben de herkes gibi acılar yaşadım.

İnsanoğlu var olduğundan beri devamlı bir arayış içinde olagelmiş. Ancak bu arayış faaliyeti çok çeşitli sebeplerle şekillenen 'zihinsel kalıplar' yüzünden objektif olarak sürdürülememiş.

Bir yazar için en önemli an okuyucusundan tepki aldığı andır. Çünkü bir veya birkaç kişinin araması yazının ilgi çekici bulunduğuna işaret sayılır. Tabii bu arada okuyucuların hangi konularda hassas oldukları da zaman içinde belirginleşir.

İş dünyasında belli dönemlerde bazı kavramlar, düşünce tarzları ve yönetim modelleri öne çıkar malum. Son birkaç yıldır gündemde; gittikçe şiddetlenen küresel rekabete dayanabilmek için şirketlerin "innovatif" olmaları konusu var.

Bu yıl 14.'sü düzenlenen "İnsan Kaynakları Zirvesi"nde iki gün geçirdim. Yerli yabancı yüzlerce konuşmacının fikirlerini paylaştığı bu tür toplantılarda herkes yeni bir şeyler duymanın ve bu yeni fikirleri uygulayarak daha başarılı olmanın derdinde olur. Kahve aralarının en önemli konusu "Nasıl yeni bir şeyler var mı?"dır.

İstanbul on beş, yılın bazı dönemlerinde yirmi milyona varan nüfusa sahip bir "Koca şehir". Bu büyüklükte bir organizasyonu yönetmeye talip olanlarda birçok özellikler bulunması lazım.

Üniversitede çalıştığım yıllarda derslerine ilk defa girdiğim öğrencilere bir soru sorarak tanışma faslını başlatırdım: "Lütfen bana medeniyeti tarif eder misiniz?"

Sene 1987 veya 1988... Bağdat Fuar İdaresinin resmi davetlisi olarak İzmir Büyük Şehir Belediyesi Genel Sekreter Yardımcısı kadim dostum Sayın Dr. Muhsin Abay'la beraber Bağdat'tayız. Fuar açılışından önce Bağdat'ta ve civarında birçok ziyaretler yaptık.

Yönetim biliminde liderlik, son yıllarda üzerinde en çok durulan konuların başında gelmektedir.

Krizlerin en büyük faydası; değişimle baş etmenin büyük engeli olan "paradigmaların sorgulanabilirliğini sağlaması"dır derim...

Balık anne, yavrularına devamlı öğüt verirmiş: "Evlatlarım bakın bazen yukarıdan aşağıya doğru bir solucan, bir parça sülünes, bir minik yengeç ya da karidesin indiğini görürsünüz. Bu yeme hemen saldırmayın, yoksa yemin içinde saklı olan zokayı yutar hayatınızı kaybedersiniz. Böyle yemlerin etrafından kemirin iğneyi yutmadan yemi mideye indirmeye çalışın. Göreyim sizi aman dikkatli olun!"

Yönetim işinin başarıyla icrası için birçok prensipler vazedilmiştir. Bu prensiplerden bazıları zamanla değişebilir özelliktedir. Mesela benim gençliğimde esnaf arasında şöyle bir deyim vardı: "Al malımı diyen rezil olur." Yani bir mal ve hizmetin müşteriye takdimi için onun ayağına gitmek ya da malını tanıtmak için birtakım faaliyetlerde bulunmak fayda değil zarar getirir düşüncesi geçerli idi...

Globalleşme kelimesi artık günlük hayatımızın içine yerleşmeye başladı. Bazı gelecek bilimcilerin yetmişli yıllarda telaffuz ettikleri bu durum seksenlerden itibaren büyük şirketler tarafından hissedilmeye başlanmış, doksanlardan itibaren bütün kesimlerde günümüzde ise bireyler bazında hissedilmektedir. Özellikle 2008 yılı küreselleşmenin boyutlarının tam olarak hissedildiği yıl olarak tarihte şimdiden yerini aldı belki de.

Çok minik, çok basit, çok sade de olsa bir "iş yeri" açıp, onu devam ettirmenin ne kadar zor olduğunu bilen bilir. Bir hızar, bir planya, bir "kafadan kızma" fitilli ateşlemeli Deutz motorla başladığımız marangoz-hızarcı karışımı dükkandaki maceramızın en önemli ögesi "Müşteri" idi şüphesiz. Bazen günlerce gelen giden olmazdı. Rahmetli hemen durumu pozitif olarak yorumlar "Oğlum buna marul kesadı denir. Marullar bollaşınca işler açılır. Kafamızı yormayalım. Çalışalım üretelim, stoka konfeksiyon kapı pencere yapalım birkaç haftaya varmaz müşteriler sökün eder inşallah" der devam ederdik...