Seçkin Başkan

Safiye korkuyla irkildi. Kapının arkasında duruyor, birazdan yiyeceği dayağı düşünüyordu. Ama Hasan oturduğu yerden kalkmadı bile. Derin bir nefes aldı küçük kız. Bu sefer atlatmıştı. Şükriye ise olanı biteni anlamaya çalışıyordu!..

Hasan'ın aklı yatmıştı bu işe. Safiye'nin mutlu olup olmayacağını, onun daha bir çocuk olduğunu aklına bile getirmiyor, sadece alacağı başlık parasının hesabını yapıyordu. Bütün bir gece bunu düşünecekti...

Kapanan bahçe kapısının sesini duydu. Elleri hâlâ titriyordu. Derin bir nefes aldı. Etrafına bakındı ürkek tavırlarla. Bütün bu yaşadıklarına bir anlam veremiyor, neden sevilmediğini bir türlü anlayamıyordu!..

Onun her yaptığı kabahatti, her yaptığının ardında bir art niyet vardı. Küçük kızın hayatı esaret denilebilecek şekilde kısıtlanmış, üzerine bütün ev işlerini, yemeğe varana kadar yüklenmişti. Küçük Safiye'ciğin hayal kuracak bile vakti yoktu...

Safiye, daha onüç yaşındaydı. Ama yaşına göre biraz gelişmiş olan vücudu, iri, siyah gözleri ile tam bir esmer güzeliydi. Kemikli yüzü, biçimli dudakları ile yaşıtlarının arasından hemen fark ediliyor, bakanların ilgisini çekiyordu...

Anne ve babasına kavuşmuştu Meral... Ne Ferit bey, ne de Nevin hanım hiçbir şey sormadılar öncesinde yaşanan şeyler için. Onların mutluluğu inanılmazdı. Vefat eden oğullarının yerine tıpkı ona benzeyen bir başka Serdar gelmişti...

Tarık sorgusundan sonra hem çocuğa hem de Meral'e fazla bir şey olmadığı için, biraz da araya giren hatırlı dostların gayretleriyle serbest bırakılmıştı. Boşanmak için gereken dilekçeyi imzalayıp hastahaneye göndermişti...

Meral ağlamaya başladı. Yaşadıkları ve geçirdiği sarsıntılar genç kadını son derece dayanıksız bir hale getirmişti: "Beni affetmezler değil mi Esra?.. Ben nasıl yaptım bu yanlışı, neye aldandım, neden böyle oldum..."

Erdal bey hastahaneye gelmiş, bir buçuk saat sorgulanıp bırakılmıştı. Pervin'i de alarak geri dönen adam oğluyla yaptığı kızgın konuşmanın ardından gelen polislere oğlunu teslim etmiş, polisler sorgulamak üzere Tarık'ı emniyete götürmüşlerdi...

Esra dudaklarını ısırdı. Başını iki yana salladı, inanamıyor, defalarca yanlış görüp görmediğinden emin olmak için eğilip bakıyordu sedyeye. Meral'di. Hamile olmasına rağmen son derece sağlıksız bir görüntüsü vardı. Yüzü kireç gibiydi...

Esra, koltuğunun altına sıkıştırdığı dosyayı düzeltip, beyaz önlüğünü savurarak koridorda koştu. Birkaç adım ötesinde yürüyen yaşlı, kısa boylu, beyaz saçlı adamın yanına ulaştığında nefes nefeseydi...

Tarık olanca gücüyle bir tokat attı genç kadına. Meral sendeledi, dengesini kaybedip merdivenlerden aşağıya yuvarlandı. Gürültüyü duyan Pervin koşarak çıktı ve Meral'i merdiven başında yerde yatar görünce hafif bir çığlık attı!..

Akşam üzeri güneş henüz batmaya hazırlandığı anda kocasının arabasının sesini duydu. Uzandığı yerden kalkıp balkona gitti. Gelen gerçekten Tarık'tı. Oldukça şık giyinmişti. Hızla eve girdiğini gördü...

Saçları ağarmıştı Nevin hanımın!.. Yüzündeki kırışıklıklar derinleşmiş, yorgun ve hüzün dolu bir ifade gelip yerleşmişti. Derin derin içini çekti. Arzu etrafına göz gezdirdi fark ettirmeden. Bütün her yer Serdar'ın ve Meral'in resimleriyle doluydu...

Genç adam kaşlarını kaldırdı, hafifçe gülümsemesine devam etti... Meral ise yıkılmıştı. Bütün dünyanın ağırlığı omuzlarına binmişti sanki. Karnında bu adamın bebeğini taşıdığını düşündükçe de çıldıracak gibi oluyordu!..

Başını yan tarafa doğru çevirdi Meral... Eve geldiğinden beri kimseyi görmemişti. Dışarıdan gelen seslerden kayınvalidesinin geldiğini anladı.

Birkaç saat sonra Meral daha iyileşmiş bir vaziyette kayınpederinin arabasıyla eve gelmişti. Yol boyunca adamın sorduğu sorulara çok kısa ve açıklamasız cevaplar vermiş, kendisini bu hale getiren sebeplerden hiç bahsetmemişti...

Meral duyduklarının doğru olup olmadığını irdelemeye çalışıyordu. Bir çivi gibi çakılıp kalmıştı olduğu yere... Korkunç bir baş dönmesiyle sarsıldı Meral. Sanki kör bir kuyunun içine yuvarlanmış, tepetaklak düşüyormuş gibi hissetti kendini.

Sağlıklı düşünemeyip geçirdiği depresyonlara yenik düşerek geri dönülmez bir adım atmış, yaşadığı ruhi fırtınanın şiddetinden rotasını şaşırmıştı. Şimdi yaşanan pişmanlıklarının geri getiremeyeceği kadar büyük şeyler kaybetmişti bu yanlışın sonunda.

Tarık, salon kapısında belirdi. Kaşlarını çatmış, karısıyla hizmetçilerinin sohbetini dinliyordu. Pervin hemen fırladı oturduğu yerden. Genç adam sert bir sesle: Bana bir çay getir! Dedi. Genç kız yıldırım gibi çıktı odadan... Ters giden bir şeyler vardı, ama ne?!.