Seçkin Başkan

Kamil Bey telefonu kapatır kapatmaz sekretere bile söylemeden kendisi evinin numarasını çevirdi.

Kamil Bey sekreterinden oğlunun aradığını öğrenince dudaklarını ısırdı. Sabah erken gelmişti ofisine.

Ersin ayaklarını denize doğru uzatmış, bir elinde çay bardağı, diğer eli pantolonunun cebinde lakayt bir tavırla etrafını seyreden Cüneyt'e kuşkuyla baktı: - Kıza hak veriyorum ben birader, bir iş bulmak zorundasın.

Cüneyt Yeni Foça yolundaki kampinglerden birine gitmişti. Önce denize girip serinlemiş, ardından da kampinge ait çay bahçesinde oturmuş, soğuk gazoz içiyordu.

Hafize Ana kapıdan başını çekingen bir şekilde uzattı: - Saadet? Kızım içeride misin? Saadet fırladı: - Hafize Ana, duymadım seslendiğini, çok bağırdın mı? Yaşlı kadın omuzlarını kaldırarak cevap verdi:

Betül Hanım babasının ofisinde, onun masasının karşısındaki bordo renkli hakiki deri koltuklardan birine oturmuş, biraz önce Piraye Hanımın getirdiği sade, koyu neskafesinden bir yudum aldı, dudaklarını diliyle temizledikten sonra babasına döndü:

Nikâh son derece sade oldu. Cüneyt'in şahitliğini Ersin, Saadet'in şahitliğini de patronu yapmıştı. Tören boyunca Nazan Hanım, Hafize Ana, Tülay ve Mahmut Bey bulunmuştu. Nikahtan sonra Saadet'in patronu misafirlerle beraber genç çifti alıp bir balık restoranına götürdü.

Ertesi gün erkenden hazırlanıp çıktı Cüneyt. Belediyenin önünde buluştular Saadet'le, evlilik müracaatlarını yaptılar, gereken evrakları tamamladılar. Öğleyi bulmuştu saat işlerini bitirdiklerinde.

Cüneyt genç kızın ellerini tutmuş yalvarıyordu: - Ne olur Saadet, ne olursun, böyle ortada bırakamazsın beni, ben kendime güvenmesem hiç böyle bir şeye kalkışır mıyım? Neden bana inanmıyor, neden bana güvenmiyorsun? Böyle kestirip atamazsın beni...

Saadet biraz önce gelen müşterilerin siparişlerini tepsiye koyduktan sonra ellerini kurulayıp tepsiyi masaya götürdü. Gülümseyerek sordu ardından: - Başka bir isteğiniz var mı efendim?

Cüneyt yutkundu. Yan gözle baktı ablasına. Onun tek kaşını kaldırdığı zaman artık hiçbir şey dinlemeyeceğini biliyordu. Bütün gücünü toplayıp cevap verdi:

Cüneyt, Ersin'le birlikte Foça'da dolaşmış, sonra Saadet'e uğrayarak biraz oturmuş, ardından eve gitmek üzere kalkmışlardı.

Mahmut Bey yutkundu. Kendisini suçlu gibi hissetmeye başlamıştı. Sıkıntılı bir tavırla elini kaldırdı: - Siz ne biliyorsanız ben de onu biliyorum hanımefendi. Bir sabah bize Cüneyt Bey kararını söyledi.

Betül Hanım uçaktan iner inmez bir taksiye atlayarak adresi verdi: - Efes Oteli lütfen... Orada bekleyin beni, girişimi yaptıktan sonra Foça'ya gideceğiz.

Betül hızlı adımlara gelen yolcu bölümünden çıktı. Şoför Rasim'i hemen tanımıştı.

Metin Umut oturduğu çay bahçesinden kalkarak hızlı adımlarla yürüdü. Birkaç adım önünde yürümekte olan Cüneyt'in peşinden bir süre gitti. Sonunda bir punduna getirip yanına yaklaştı: - Merhaba Cüneyt Bey!

Betül, babasının telefonunu alır almaz hava yollarını arayarak Türkiye'ye giden ilk uçakta yerini ayırttı. Eşyalarını hazırladı. Sinirlenmişti. Kardeşinin yaptığı akıl almaz bir şeydi.

Kamil Bey telefonu kapattıktan sonra arkasına yaslandı. Yüzü bembeyazdı.

Cüneyt sabah kahvaltısından sonra aile fertlerinden izin isteyip sahile, yürüyüşe çıktı. Babasıyla yalnız konuşmak istiyordu.

Aynı gece hepsi birlikte Hafize Ana'nın evine gittiler. Yaşlı kadın Cüneyt'i âdeta sorguya çekti.