Seçkin Başkan

Yalçın elindeki dosyaları bitirdikten sonra hızla odasından çıktı. Sekreterine doğru yöneldi: - Bunlar tamam, ihtiyara verirsin. Ben çıkıyorum...

Sevim küçük oğlu okuldan geldikten sonra ona bir bardak süt ve kurabiye hazırlamak için mutfağa girmişti. Kapının çalındığı zaman kurabiyeleri fırından çıkartıyordu. Ellerini önlüğüne silip kapıya yöneldi. Gelen Ayşen'in annesiydi. Sevinçle buyur etti kadını: - Hoş geldiniz Melahat Hanım, buyurun...

Sedat ve Payidar galeriden içeri girdikleri zaman Ayşen telefonu kapatalı henüz on dakika falan olmuştu. Patronun geldiğini görünce hemen ayağa fırladı:

Sevim küçük oğlunu da okula gönderdikten sonra kahvaltı sofrasını toplamak için salona girdi. Sabahtan beri kafasını kurcalayan düşünceler yormuştu beynini. Bir bardak çay doldurdu kendisine.

Anadolu yakasına geçip Çamlıca'ya çıktılar. İstanbul Boğazı'nın muhteşem manzarasının en güzel göründüğü yerlerden bir olan bu tarihî mekanda ağaçların arasından sızan güneş ışıkları birbirinden renkli ışık oyunlarıyla etrafta âdeta dans ediyordu.

Payidar Sedat'la konuştuktan sonra uzun süre dalgın bir şekilde durumunu düşünmüştü. Ondaki durgunluğu fark eden annesi merakla kızına neyi olduğunu sorduysa da tatmin edici bir cevap alamamıştı.

Şevket Bey ayağa kalkmıştı. Oğluna doğru bir adım attı ama Yavuz hemen masadan bir sandalye çekip oturdu. Yaşlı adam oğlunun gelip elini bile öpmemesi karşısında sarsılmıştı. Şefika Hanıma baktı göz ucuyla. Yaşlı kadın üzüntüsünden dudaklarını ısırıyordu. Olgun bir tavırla yerine geçti adam.

Şevket Bey gazetesini ve ekmeği alıp gelmişti. Her sabah rutin yaptığı işlerdi bunlar. Hem kısa bir sabah yürüyüşü yapmış oluyor, hem de alışverişini yapıyordu. Mis gibi kokan sıcacık ekmeği masaya bıraktı: - Bir çay koyarsan Şefika, kahvaltıdan önce içerim doğrusu.

Yadigar kahvaltı sofrasını hazırlayıp çayı demledikten sonra kocasını uyandırmak için yavaşça yatak odasına girdi. Bir gün önce annesinin evinden döndükten sonra hemen yatmıştı. Pazar günü ise Saffet sabahtan çıkmıştı evden. Onun ne zaman döndüğünü bilmiyordu. Çünkü gece on ikiye kadar beklemiş, gelen giden olmayınca yatıp uyumuştu. Kocasının gelişini duymamıştı bile. Usulca yatağın yanına yaklaştı. Saffet gürültülü bir şekilde horluyordu. Hafifçe omzuna dokundu:

Yalçın ofisinden içeri girer girmez sekreter kızın kendisine uzattığı zarfları alarak kahve makinesine doğru yürüdü. Bir bardak kahve doldurup odasına geçti.

Tülay o sabah erkenden uyanmıştı. Sabahlığını giyerek salona geçti. Hizmetçi kız kendi anahtarıyla girmiş, mutfakta kahvaltı hazırlığına başlamıştı bile. Günlerden pazar olduğu için hem Yavuz hem de Mert evdeydiler. Gece karı-koca hiçbir şey konuşmadan eve gelmişlerdi. Tülay'ın yüzü hiç gülmemiş, onun bu sıkıntılı tavrı yüzünden Yavuz da üstelememişti. Akşam yemeği bile yemeden yatmışlardı. Tülay başını mutfak kapısından uzattı:

Payidar hızlı adımlarla yürüdü durağa doğru. Babasıyla kısa süreli bir tartışma yaşamıştı. Sonunda Şevket Bey konuşmamayı tercih etmiş, Payidar da hiç düşünmeden evden çıkmıştı. Yaşadığı bunalımın içine bir de ailesiyle olan sürtüşmelerinin girmesini istemiyordu. Bunu kaldıracak kadar güçlü hissetmiyordu kendisini. Durağa geldiği zaman saat dokuza beş vardı. Bir köşeye çekilerek beklemeye başladı. On dakika sonra Sedat'ın arabası göründü. Adam direksiyonda gülümsüyordu. Payidar hırsla açtı arabanın kapısını. Asık bir suratla kuruldu koltuğa. Sedat dikkatle baktı ona:

Payidar odasına girdiği zaman içi katılıyordu. Yatağının üzerine oturdu. Sedat'ı sevmişti. Ona inanmıştı. Şimdi taşları yerine koyuyor, onun bugüne kadar kendisi hakkında neden hiçbir şey anlatmadığını anlıyordu. Yıkılmıştı.

Payidar hiç ses çıkartmadan masayı topluyordu. Şefika Hanım ise kesik hıçkırıklarla sarsılıyor, tülbendinin kenarıyla yanaklarına süzülen yaşları siliyordu. Şevket Bey ayağa kalktı ve odanın içinde dolaşmaya başladı:

Gece yarısı olmadan Yalçın'la karısı kalktılar. Bütün ev halkı onları kapıya kadar geçirdi. Saffet ise koltuklardan birine gömülmüş, ağzı bir karış açık, uyuklamaya başlamıştı. Şevket Bey oğlunu ve gelinini geçirdikten sonra odaya gelip damadına baktı. Gözleri kısılmıştı. Yüz hatları gergindi. Yadigar yerin dibine geçtiğini hissetti. Bir şeyler söylemek ihtiyacını duyarak atıldı:

Masada herkes şaşkın bir şekilde Payidar'a çevirmişti başını. Genç kız nefes almakta zorluk çekiyordu. Kekeleyerek bir şeyler söylemeye çalıştı:

Yalçın sofradakilere baktı teker teker. Sonra arkasına yaslandı: - Eveeet! Tavuk yemeyecek miyiz yahu? Annem nerede?

Sofradaki sessizliği bozan Şevket Bey oldu. Yaşlı adamın sesi titriyordu: - Evet biz yemeğimize devam edelim çocuklar...

Sofraya oturdukları zaman neredeyse dokuz oluyordu saat. Şevket Bey herkesle konuşmaya çalışıyor, gerginleşen havayı yumuşatmak için olağanüstü bir çaba harcıyordu. Çorba servisini yaparken Şefika Hanım Yadigar'ın neredeyse ağlamak üzere olduğunu fark etmişti. Dudakları titriyordu genç kadının. Bir an göz göze geldiler. Şefika Hanım şefkatle gülümsedi kızına, usulca mırıldandı:

Tülay ters bir şekilde baktı kayınvalidesine. Sonra dudak ucuyla "iyiyiz" diye mırıldandı ve başını çevirdi. Konuşmak istemediği her halinden belliydi. Odanın içinde bir anda esen soğuk havayı yumuşatmak için Şevket Bey atıldı: